آرشیف

2014-12-12

الحاج سید محمد رفیق نادم

فریاد

بــر بـــاد فــنــا رفــت خـــدایـــا وطـــن مــن
ایـن شـاََُن مـن و خــانــه هــر هـمـوطـن مــن
 
از فـتـه و آشـوب کـه بـر پـاسـت درین خاک
ویـران شـده ایـن مـورث آن بـت شــکـن مـن
 
از کـرده هـــر بــی پــدری ســوخـــت خـــدا
ایــن خــاک نـیـــاکـــان بــــود گــلــشــن مــن
 
یـک تــوده ویــرانــه شــده مـلــک و دیــارم
نه سقف و نه طـاقـتـیـست بـه بـیت الحزن من
 
نه مـکـتـب و نـه درس و نـه تعـلـیـم ومـعـلـم
نـه فـرد وقـاریـسـت بــه ایـــن انـجــمــن مـن
 
نـه عـزت و نـه شـوکـت و نـه رحـم مـروت
ای وای به حال من غم دیده و هر هموطن من
 
آن دشمن دیـریـن و دیـگـر هـا هـمـه یـکـجـا
صـد تـیـر بـیـنـداخـت بـه قــصــد شـکـن مـن
 
فـرض اسـت بـرادر بــه هـمــه نــوامــیــس
یـارب بـرسـان گـوش کـسـان را سـخـن مــن
 
تـا گـشـتـه مـهـاجـر هـمـه ابـنائی وطن وای
صـد وای بـه حــال مــن و بـر ایـن چمن من
 
در کمپ مهاجر چه قدر زجر و زبون است
فــریــاد بـرآرنـد کـه کـجــا شـد سـکــن مــن
 
تـرکیـده کـف پـاء و فـسـرده دل شـان بـیــن
صـد زخـمـی زبـان بـر دل شـان و بـدن من
 
بـیـگـانـه هـر آنـچــه کــه نـوازد بـحــــل او
آخـر بـنـرنــد چــنـگ سـتــم در یـخــن مــن
 
(نـادم) نـه تـرا دوسـت و بـرادر نـه وطـنـدار
بـر خـویـش مـیـنـدیـش کـه دوزد کـفـن مــن