آرشیف

سـوزنـده بـاشــد شــــام مهــــاجــــربـاشــد پـریـشـــان هـــرجـا مهـــاجــــر
سـوزد بـفــراقــت ســازد بـغــــربـت بـا چـشــم گــــریان هـرجا مهــاجــــر
 
بـا چـشــم خـونـبـار نـه خواب و راحت از درد هجـران نه صبر و طاقــت
قـلبـش کـبـاب اسـت چـشـمـش پـرآب است از داغ یاران هر جا مهــاجــــر
 
از رنج و محنت دل بی قرار است رنگش که زرد است غم بی شمـاراست
خـون مـی فـشـانـد در چـاک دامان از نـوک مـژگـان هــر جــا مهـــاجــــر
 
نـه یـار و یـاور نـه دوســت و خـواهـر نه شـفـقـت اب نـه لـطــف مـــــادر
گــه گــریــه دارد گــه شــکـوه دارد دایــم بــافــغــان هـــر جـا مهـــاجــــر
 
چـون بـلـبـل زار بـی آشـیـان اسـت از ظــلـم ظـالــم نـه در امــان اســــت
دور از چـمـن شـد بـی هـمـوطـن شـد گـریـان و نـالان هر جـا مهــاجــــر
 
از دوســت و اغـیـار هـم از اجـانـب نـشـنـیـده حـرفـی نـه قــول صـائــب
وی را نـه عــزت نـه حـق حـرمـت گــردیـده حـرمان هــرجا مهـــاجــــر
 
(نــادم) چـه پـرسـی از هـجــریــاران آنـهـا کــه رفـتــنـد بـا قـلب بـریان
بـر عـشـق مـیـهـن ازحَُب مسکـن بـاشـد  بـارمـان هــر جـــامهـــا جــــر