آرشیف

2014-12-24

استاد فضل الحق فضل

ز غور کهن مأمـن هوش و هنگ

ز غـور کـهــن مــأ مـن هـوش و هـنگ
فــرســـتـــم سـلا می به ملـک فـرنـگ

بـه یــا د عــزیــــزا ن دور ا ز وطـــن
عـسـل شــد به کا مــم بسـا ن شـرنگ

ایـا قـا صـــد ی نا مــۀ پــر ز مـهـــر!
بـکـن ا نــد کــی در رسانــد ن درنگ

نـدانـــم چــرا شــد د لـــم تـنـگ و تـا ر
به مـیــهــن ز زرع گـیـا هــا ن بـنـگ

مــٌـروت نـبـا شـــــد کــه اولاد مـــرد
ز نـنــد بـنـگ در حلـقـۀ سیخ و سـنگ

به مـلـکـی که مــردان مـردش هـمـیش
د ریـــد ی دل شــیــر و چـــرم پـلـنـگ

دریـغـا ! کـه ا یـن مـهـــد عـلـم و اد ب
شــود مـسکــــن لــوده هــا ی سـتـنـگ

دریـغــا ! کـه اخــلا ف ایـن مــر ز بــو م
نه مــردی بـدا نـنـد ، نه هـــم رمــز نـنـگ

دریـغ است کـشـیـد ن دریـن مــرزو بـوم
زســوی لــِیـُــمــــا ن جــفــــا ی جـفــنـگ

خـوشــا ! عـــزت و شــا ن مــردان مـــرد
کـه بـر فــرق دشـمـن بکـفــتـی به د نـگ

خـوشـا سـو لــت و نـعـــرۀ مــــرد ر ز م
کـز هـیـبــت ز دشـمــن گــرفـتـی تـفــنـگ

پـناه ده خـــدایا ! به فــضـــل و کـــرم
ز شــــٌر شـــغــا د ا ن ا بـلــیــس ر نـگ

امــیــد ا ســت کـزیـن خـطـۀ رزم و بـــز م
شــود رسـتـمـــی تا کــنـــد عــز م جـنـگ

ز سـهـــرا ب و رســـتــم نــشــآ ن آ ورد
زنـــد د شــمـــن دون به تـیـر خــد نـگ

کــنـــد دشـمــن خا ک و مـیـهـــن زبــو ن
بـــرآ رد د مـــا ر ا ز خـســا ن زرنــگ

کــنــد ریـشــه کــن ریـشــه هــا ی فــسـا د
بـســا ز د ز نــو یـک بـنــا ی قـشــنـگ 

شـونـد شـا د و خـــرم ضـعــیـفــا ن ز داد
کــشـنــد پـنـبـه را هـــم ز گـوش گــرنـگ

هــمـی شــا د و مـسـرور خـلــق خـــد ا ی
و لـی زار و مـحــزو ن حــریـف د بـنـگ

استاد فضل الحق فضل

چـغــجــران – دیار فـیـروز کـوه – غور

 

این نامه دوستانه برای آن عـده دوستان که درخارج از وطن حیات به سـر می برندچون نورچـشـمـم جناب اسـتاد عارف جان ملکـزاده و استاد سـیـد کـریـم جان پرتو اسـتاد سـراج الدین جان ســراج ، نورچـشـمـم جـناب محـتـرم عـــبـد الـقـدیر عـلـم ، قادر جان عـلـم ، عـبـد الـغـفـور غــوری ، اسـتآد یگانه ، عـزیزی صاحـب ، مـحـترم عـبـد الحـی جان پیـرزاده، جناب محـترم حسـن شاه فروغ ، مولانا صاحب فرخاری، جناب محـمـد نعیـیـم جـوهـر و خواهـر عزیزم عزیزه جان عنایت ،استاد نصرالله جان طوفان ، استاد نصیر ندا ،بسـم الله جان چـهـار راه مقیم بلحیم ، انجینرصاحب اویانی، عبـد الکریم خوشنود کهـد ستانی وکلیه دوستان مهاجـرین که در دیار غربت ودور از میهـن حیات به سر می برند وفعـلا نام های مبارک شان در ذهـنـم خظور نکره است وبه نسبت بعد فاصله ازجزییات واقعیـت ها ی عینی جامعه کنـونی اطلاعات چـنـدان دقیـق و مکمل ندارند واگر اطلاع هم دارند به چـشـم سر شان ناظر اعمال خرابکارانۀ دشمنان وطن نیستند و عملا ندیده اند که مردم ما به چند تـیـغ سربریـده میشوند وبرای جوانان ما جنگ وبد بختی چه تحفه هـای جدیدی را به ارمغـان آورده است .اعـتـیـاد با این وسـعـت و پهـنـا واقعـا پدیدۀ تازۀ است که قرار سروی دقیق میگویند بیش از یک ملیون انسان که 60-70 فیصد آنهــا را جوانان تشکیل میدهـد معـتـاد شده اند واین معـتادان علاوه از اینکه خود شان بار دوش جامعه وفامـیـل هستند بالای تربیت سایر افراد سالم وبخصوص جوانان ونوجوانان تأثیرات منفی خاص خودش را دارد وهرگاه معتادان صاحب اعـیـال وازطفال باشند یک مشکل عمدۀ دیـگـر را میان فامیل ها خلق مینماید وهر روز بر این تعداد افزوده میشود. بیکاری وشیوع فساد ، فقر وجهالت وعـدم حاکمـیت قانون، ورشـوت وفساد همه عوامل اند که به نحوی از انحأ در معتادشدن مردم ما نقش بخصوص دارد وشاید عــلاوه ازعوامل متـذکـره دلایل فــراوانی دیگــری هم دراجـتـمــاع وجـود داشته باشد که باعــث شـده کــشـورعــزیـز مـا افـغــا نستــان بـد بخـتــا نه ریکــورد فسـاد را درسطــح جـهــان شـکستا نــده است و آول نـمــرۀ عـمـومــی جــهـــا ن گـردیده اسـت ؛ ســروده شـــده و تــقـــد یم حـضــور ایـشـــا وسـایـر هـمـوطـنـان عـزیـزم مـیـنـمــا یــم.