آرشیف

2014-12-24

استاد فضل الحق فضل

دریغـا! ازین چرخ بـی مهـر و داد

دریـغــا ! ا زیـن چـرخ بـی مـهــــر و د ا د
کـه جــز سـفــلـه گان را نـکرده اسـت شـاد

د ل ا هــــل عــلـــم و خــرد غــرق خــون
ز جـور خــســـا ن گــشـتـه ز ا ر و زبـون

کـــلـه کـــج نـهـــا د ه د د ا ن ســفـــیـه
بـه ا قـــو ا ل ز شـــت به فـعـــل شـنـیـع

فـــــر یــبــنـــد خــلـــق خــــد ا ی بـزرگ
د ر نــد هــر کـجـا قـلــب مـرد م چو گــرگ

هــنــر جـوی و د ا نا و با هـو ش و هــنـگ
نـخـورده به دنـدان به جـز چوب و سـنـگ

ا یـا ا و ســتـا د حـلـــیـــــم و خــبـــیـــر !
بــه ا خــلا ق نـیـکــو نـبــو د ت نـظــیــر

بـه جـز جـور وتـهــد یـد تخـویــف و رنـج
نــد یــده رفـا ه ز یـن ســرای سـه پـنــچ

هـنـوز هـــم صــد ا یـت به گـو شـــم رســـد
فــغــا نـی ز قـلــبـــم خــمــو شـــــم رســــد

روانـــم به مـرگــت سـیــاه پـوش گــشــت
در یـغــا کـه قــلــب تـو خـا موش گــشـــت

ز صــنــف و ز مـکـتـب ز درس و کـتـا ب
یـه یـا د آ مــــــد م روز گــا ر شـــبــا ب

ز مـد هــو ش و صــد یـق و ا حـمـد سـعــیــد
پــیــا مــی به فـکــر و به ذهـنــم رســیـــد

ز مـجـــــروح و ا یـــوب و پــور فـگــــا ر
چـه گــویـــــم که دل مـی شــود نا قــــرا ر

ازان هـمـنـوا *1 خـفـــتـه در خا ک ریــش
روان خـسـتـه و سـیـنـه چا ک و پـریـــش

کـه چــون در فـــرا ق عـزیـزان فـســـرد ؟
به غــر بـت بـســـا ن غـــریـبــا ن بــمــُـرد

سـعــیـــدی ، یـگــا نـه و مـشــغـــو ل ر ا د
غـمـیـن ا نـــد و خـسـتـه ز شــر و فــسـا د

عـظـیـمـی به نـا م نـیکـو رفــت و خــُفــت
چـــرا ر ا ز رفـتـن بـه یـا ران نگــفــت ؟

چـنـان با شــرف زیـسـت د ر عـمـر خـویـش
که مـوری نــشـــد ا ز وجـودش پـریــش

خـــد ا یــا ! بـه حـق عـــزیـــزا ن د یــن
بـه حـــــق بــــزر گـا ن روی ز مــیـــن

بــبــخــشـــا ! روا نــشــا د ا ســتـا د را
هـــمـــا ن را هـــی را ه فـــر هـــــا د را

کـه جــز تــو پـنـــا هـــی نــد ار یــم مــا
رهــی هــــم بـه جــا ی نــدا ر یــم مـــا

روا نـش به لـطــف و کــرم بــر فـــر و ز
بـه نـور تـچــلــی د لـش پـا ک ســــوز

کـه د یـگــر نـبـــا بـــد نـشــا ن گـــنـــا ه
بـه د یــوا ن ا عـمـا ل ا ی پـا د شــا ه

به فـضــل و کـــرم سـر فــرا زش بــد ا ر
ز غــیـــر خــود ت بــی نـیـــا زش بــد ا ر

بـهـــشـــت بـریــن را مـقـا مــش نـمـــا
مـی حــب و حــــد ت بـه جـا مــش نـمــا

بـه یــا ر ا ن و ا ولا د و ا تــبــا ر ا و
بـه آ قـــوا م و یــا را ن ا خــیـــا ر ا و

چـنـیــن اســت مـآ را د عـــا و د ر و د
هــمـی د ر قـیـــا م و هــمــی د ر سـجــود

کــه گــیـــرنـــد را ه و ر ســـو م پــــد ر
گـهـــر ســـنــج بـا شـــنــد و صا حــب هـنـر

رهــی د ا د و مــردی چـو ا و د اشــتـن
بـه یـا ران بــســـی آ بـــرو د ا شـــتــن

د ل پـر ز صـبــر و تــوا ن خـوا هــمــت
خـصـو صـا به نـسـل جوان خـوا هــمــت

 

استاد فضل الحق فضل 
چـغــچـران سـنـبـلــۀ سا ل 1392 هـجــری شـمـســی

 

ا یـن پـارچه در سـوگ استاد عـبـد الرووف خان عـظـیـمـی فـقـیـــد که مـدت سـه سـا ل من و استاد گل احـمـد مـدهـوش ، استاد غلام علی فگار زاده با هـــم یکجا د ر لیـسـۀ سـلطان علاء الـدین غوری معـــلــم بـودیـم و ا زمحـضـر اخلاق نیـکـو و حـسـن سـلـوک ایـشـان فـیـض هــا بـرده ا م سـروده شــد ه اســت.

*1 – ا شـاره به استاد غلام دسـتگـیـر هـمـنوا که درغربت به ولسوالی تولک دوراز داکتـر وشـفـاخانه جان به جان آفرین سـپـرداست میبا شد.