آرشیف

2014-12-23

استاد فضل الحق فضل

خوش سرودی شعر نغز و دلکـش شیوای غـور

خوش ســـر و د ی  شـعــر  نـغــز و  دلکــش و شـیــو ا ی  غـــور
کـــردی  دلــهـــا ی عــزیــزا ن  عـا شـــــق  و شـــیـــد ا ی  غـــور
 
صـــد  ســـلا م  از مــا به  حســن عــهــــــد و ا حـســـا ن تـو بـاد
نـیـــک  سـفــــتـــی  ا ز مـحــبـــت  دٌر بــــی  هــمــتــــا ی  غـــور
 
مـر حــبــا   بـر  شــیــــــر پا کــت   ای   ادیـــب  خـو  ش کــلا م
کـــــز حــلا و ت   شــهـــــد  با رد  از خـــم  و صـهـبــا ی غـــور
 
رنـــج   مـلــــت  را  بــه  نـــور  عــلــــــم  خــوش  در یـــا فــتـــی
 کــز زعــیـمــا ن  چــو ن   نــد ار نـد هــیـچـکــــس  پـروای غـــور
 
درد  بـــی د رمــا ن  ا یــــن مـــلـــت  کـــجــا   گـــرد د   عـــلاج ؟
تا  نـــد انـنــیـم  چـون طـبـیـــبان  عـــا مــــل  تــــب هــــا ی غـــور

 
گـــشــتـه   تا ریـــخ  وطـــن  گــلـگـــون   ز شـهــــکا ری  شــا ن
مــی   بـبــا لـــد   خـا ک  و سـنــگ  بــــر  هــمـــت  والای غــــور
 
مـــهـــــد عـــلــم  ومـــهــــد  د یـــن و مـــهــد  دانـش  بوده  اســـت
هـــــر کــجــا   چــون  شــمـــــع  مـحــفــــل   مــــردم  دانـای غـــور
 
هــــــــم  ز ا حــســـــان  خــــــد ا  و هـــمــــت  مـــــردان  مـــــرد
مـــیـــــرســـــد آخــــر بــه  پــا یـــان  ظـلــمــــت  شـبــهــا ی غــور
 
گـــــر  بـخـــــوانــی  شــــمــــه ُ  تـا ر یــــخ   رز م   غـــور یـــا ن
مــــــی  بـــدانــــی  بــی تکلــــــف  عـظــمــت  و  پـهــنــا ی غــور
 
ای  شـــــر یــفـــی   ای  عـــزیــــز  د یــــده  و د لــهـــا ی  مـــا
هــــر کـجـا خــوا نــنــد  سـرود ت  پــیـر و هـــــم  بـــرنای  غــور
 
تا کـه  رفـتــی از دیـا ر دو ســتـــا ن  یـکــــد ل  و یـکـجـــان  خود
مـیــکـنــــد یـاد ت  دمـــا د م  کــو ه  غـــــور  صـــحــــــرای غــور
 
با  صـدا قـت  کـرد ه ای  چـون  صـیــد  خــود   د لـهــا ی  شــا ن
جـــا ی  دا ری  هــر کـــجــــا   بـــر  د یــده   و د لـهـــا ی  غــور
 
نـیـــسـت  فـرقــی  در مـیــان  غــــور  و  نـیــمـــــروز و هـــــرات
خـــاک   را ه  مــلـــت  مــا  ا ســـت  مـــا ُ مــــن  زیـــبـا ی  غـــــور
 

 

استاد فضل الحق فضل
چغـچـران – مـیـزان  سـا ل 1389 هــجـری شـمـســی
ایـن پا رچـه به ا حـتـرام سـروده ُ و دا عـیـه ُ مــحـتـرم  اسـتـا د عـبـد ا لـحـمـیـد شـریـفـی شـا عـر شیـوا بیان  ولایت نـیـمـروز که در طی مـد ت خـد مـت شـان در غـور با صـدا قـت انـجـام وظیفه نـمـودند سـروده  شده اســت وآخـرین  سـروده شـان زیر نا م ((آشنا شد چشم من بر چهره زیبای غـــــــور @@@@ جلوه تاریخ ببینم در قد وبالای غــــــور)) میباشــد که لا جـرم خواسـتـم به احـتـرام ایشان این نامه را  به جواب شان که خاطـرات نیک را از مردم ولایت غـور برده اند  به عـنـوان تـقـــدیر از حــسـن نـیـت  و اندیـشــه ُ وا لای شـان  بنویسـم.