آرشیف

2016-1-3

استاد فضل الحق فضل

خـوشـا شـوق و خـوشـا شُــور فـراغــت

خوشـا  شـوق  و خو شـا  شــور فـرا غــت
فـــروغ   و  رفـعــت   و  نــور  فــرا غــت
 
بـرای اهــل  عـر فـا ن هـسـت  مـکـشـوف
هـــــزاران   را ز  مـســتــور  فـــرا غـــت
 
رســد هــر دم  به گـو ش  هـــر مـحـصـل
مـبـا رک  مـهــر  و مـنـشــور  فـرا غــت
 
به  هـر دانـشـکــده  درج اســت ایـن  رمـز
خوشـا  جـشـن  و خوشـا  سـور فـرا غــت
 
به  اوسـتـا دان  با  ا حـســا س  مـیـهـــن
شــکـــوه  و شــا ن  مـذ کــور  فـرا غــت
 
بـرا ی  فـا رغــا ن  یک  یـک  مُــبـا رک
هـمـیــن  اسـنـا د  مـشـهـــور  فــرا غــت
 
یقین کاین لحظه هـا  یاد ما نـد نی هـست
به هـر دُ خـت  و به  هــر پـور فـرا غــت
 
بـرای  وا لــد یـن  و  جـمــلـه   احـبـا ب
مـبـارک   لـطــف   مـنـظــور  فـرا غــت
 
ز سـعـی  نُـخـبـه گا ن  عــلــم  و دا نــش
و طـن  گـردیـــده  مـعــمــور  فــرا غــت
 
سـراسـر  کـشـورم  پرتـو فـشــا ن  شــد
ز فـیـض  و  بـرکــت  طــُـور  فــرا غــت
 
هـمـه  اهـــل  معـا رف  مـی بـد ا نــنـــد
مـُـقــا م  و قــدر و  مـقـــدور  فـرا غــت
 
ز فــضــل  حـضــرت  دا دار خـو اهــــم

و طـن  را  شـا د و مـسـرور فـرا غــت

اوسـتاد  فـضـل الحق  فـضــل
شـهــر فـراه  مورخ خـزان  سال 1394 هـجـری شـمـسی
ایـن پارچه  به مـنـا سـبـت  فـراغــت محـصـلـیـن عــزیـز کـشـور که به هــزارها آرزوبعد از قبول سال ها رنج  سـنـد فـرا غــت  را میگـیـرند وبا عـشـق وعلاقـۀ فـراوان وارد صحـنـۀ کار وخد مت به وطـن ومردم خود می شـوند سروده شده است .البته این زمان لحظاتی هسـت که خاطرات جدایی  از دوستان وصنفی ها و  وداع با دوستان دانشگاه  واستادان عزیز ومحیط آموزندۀ دانشگاه هرگز فراموش شان نمی شود وهمیشه در پیش چشـم های شان  در طول زنده گی مجســم می شود وبه یاد این خاطرات همواره لذت می برند و زنده اند. بلـی :

زنده گی با دوستان مردن ندارد با خــدا
یاد ایـشـان هر نفـس اندر لحـد عـمر اسـت عـمر

@ ف فـضـل