آرشیف

خاک بــرچـشــم خلایــق نــر م  نــر مـک مـیـز نیـم
پـــول مـلـت را به  مـثــل  نان و چـلـپـک  میـز نیـم

پخته خواهــیـم کـرد سـرکـهـا را ولـی حـسب ا صـول
تا بیـا بـیــم جای خـود چـون  مـرغ  پالـک میـز نـیـم

گـر قــــرار دادی  بود  پـخـتـه  ولـی  روی  اصــــول
خـا م کاری  مـیکـنــیـمـیش خوب غـلـتـک مــیـزنـیـم

صـرفـه جـویــی هـا کنـیـــم از بـهـــر سـود  کا مپـنـی
ســود و سـرمایه  بسـنجـیــم  مـفـت مفـتک میـز نـیــم

گـر کـسـی حـرف حقـیـقــت گـفـت و از ما نــقـــد کــرد
ز یــر نـام  ایـن و آنـــش  خــوب کـــتـک  مـیــز نـیـم

ســود  کـم  کــیـفــی  ندارد  اوه  بـچــه ســاده  نـشـــو
گـوشـت و خون خلـق را با جـل وپـوستـک مــیـزنـیـم

خــر چ مـنـز ل گــر نشـد  بیـرون  ز ا صـــل بـود جـه
از بـغـــل هـا  و بـغــــو ل  پــل و پـلـچـک مـــیــز نـیـم

خرچ  دسـتــر خـوان ز سـر جـمـع مصـارف مـیـکـنـیـم
 چـرس  وبنگ و گوشـت را هــمـراه  مـرچک میـزنیـم

در ز مـســتـان بـهـــر کـیـف بـهــتـــر یـارا ن  هـمـیـــش
گا هــی کـلــه  مـیـخـور یــم  و گا هـی پو چـک میـز نـیـم

گــر ز هــمـکا ران کـســی ا فــشـا ُ نـمـود  اســرا ر مـا
بـهـر عـبـر ت دسـت و پا یـش را به  ا لـچــک مـیـز نــم

گــر  به آ خـر کار ما شـد  سـپـلـشـت  و شـلـــمـا شـــه
با هـــزا ران چا نس و چـل  زین ورطه  خیزک میزنیـم

گـر  به نا گـه  ما  اسـیـر چـنـگ  قـا نـون مـیـشــد  یـم
  ســوی ا ر با ب  هــنـــر یـکــبــاره  کـلـــــک مـیـزنیـم

گـر بـبـیـنـم  ور شـکــسـته مــیشـــو یـم   در کا ر و بـار
درب  د فـتــر را بـهــر جا  مـهـــر و قـلـفـک میـز نــیـم

حال ا گر گـشـتـیـم اسـیـر و مـفـلـس  بـی خـر چ و د خـل
بـهـــر رفــع مــشـکلات   مـجـبــور تــر پـک  مـیـز نـیـم

نـشـُــه  هــا دارد   د مـی  کا ین پـول  مـیــآ ید   به چنگ
جــام هـــای دوســتــی  بـا ســاز غـر ســـک  مـیـز نــیـم

دا مـن  احــســـا ن  و فـضـــل او تعــا لـی  شـد   رفـیــع
در دمـی  پـیــری به  ســوی کعبــه خـیـز ک  مـیـز نـیـم
 

از کـنـا ر و گـوشـه هـای خشـت وسنـگ و ریـگ  وخا ک
ریـخـت اسـفـا لــت و سـمـنـت با نورم  ده یـک مـیـز نـیــم
 

اسـتاد فـضـل الـحـق فــضــل

چغچـران – دیار فیـروز کوه سال 1389 هـجـری شـمـسـی

این نظـم طنـز آ مـیـز به منا سبت فـرار شـر کـت افغان جـر من که بیش از 16 ماه در چغـچــران مـصـروف داد وسـتـد ومـعـامله بود و طبق قرارداد  منعقده نتوانست حدود 2 کیلومتر  سرک بین بازار چغـچران را اسـفالـت نماید . سـر انجام توانست حدودآ نـیـم کیلو متر را اسفالت نماید وبه نسبت  کسر بودجه ور شکست شد ولاجـرم در شـب هنگام فرار را بر قـرار تر جیح داد  ولی به اثر تلاش نیروهای بیدار پولیس فردای همان شـب در ولسوالی دولتیار همه 15 نفر آنهـا دسـتـگیر و به محبس رفـتـنـد  ولـی به رسـم قـد یـم  یکی ذریعهُ  تلیفون  دیگری به مکتوب وشماری هـم بر ا اسا س سفارش ها از زندان رها شـدند .ولی شهر وندان شهـر چغچـران خاموش نماندند وبا براه انداختن اعتصاب عمومی خواهان اسفالت کردن دوکیلومتر سر ک شـدند .هـر چند آینده هنوز چندان روشن نیست ولی این حق مسلـم مردم هسـت تا مردانه طالب آن شـوند حق همیشه به زور گرفته میشود . حق را هیچـکس به عذر وزاری وگدایی به کس نمیدهد . تا ببینیم که در آینده چه میشود. اگر قرار برین باشد که هـرکس هرچه میتواند بکند واگر نتواند فرار کند .تعداد فراریان شهر از تعداد ساکنین آن بمراتب بیشتـر خوا هـد شـد. یا هــو !