آرشیف

2014-12-23

استاد فضل الحق فضل

جهان فانی و ما جمله فناییم

جـهــان  فـا نـی  و مـا جـمـلـه  فــنـا یـیــم
مـسـا فـــر هــای  مــر مــوز  خــد ا یـیــم

بـقــا را  غــیـــر ا یــزد   نیـســـت  از دز
بـرای  مـر گ  و مـر د ن  مـا  بـنـا ییــم

دریـن  ویـرا نـســرا  هـــر گــز نـد ا نـیـم
که چـون سـر گشـته و حـیـران چـرا یـیـم

مـراد ا ز خلـقـت ما عــلـــم و عــر فــا ن
و لـی  ما  در غـــم  صــد هـــا بــلا یــیــم

بـلای حـرص و آز  و ســـو د  و ثــرو ت 
بـســـی آغــشــته  در هـــر مـا جــرا یـیـم 

غـلام  نفـس  سـرکـش  در هـمـه عــمـــر
ز سـر تا  پا هــمـی  غــر ق گـنـا ه  یـیـم

نــد ا نـیــم  ایـنکه  روزی  میـر ســد  بـاز
کـه از  یا را ن خـود  یـکـســــر جـدا یــیـم

سـفــر بی میـل و رغـبـت هـسـت در پیش
عـجـب غــا فــل  دریـن کاروا نـسـرا یــیـم

هـنـوزت هـسـت فـرصـت دسـت و پا کـن
که  در گـور و لـحـد بی دسـت  و پا یـیـم

عـزیـزان جـمـلـه  گـی رفـتـنـد  یک  یک
چـه پـنـداری  ؟ که تا کـی  می  بـپـا یـیـم

نـثـار  دوســـتــا ن  خـفـــتــه  د ر خـــا ک
د عــا یــی کــن  که مـحـتـا ج د عـا یــیــم

ز فــضــل ا وتـعـا لـــی هــــسـت ا مــیــد
که از تـقـصـیـر رفـته عــذ ر خـواهــیــم
 

 استاد فـضــل الـحـق فــضـــل
دیار فـیـروز کـوه غـور حـمـل سال 1390 هـجـری شـمـســی 

این پا رچـه به مناسبت مرگ نا به هـنگام استاد غـلام حیـدر محـمـودی که  یک عـمـر در خدمت معارف بود ودرین  اواخــر به  نسبت مریضـی که عاید حال شان شـد، داعی اجـل را لبیک گفـتند ورخ درنقاب خاک کشیده انـد ؛ سـروده شـده اسـت . روح شان شـاد  وقـبـر شــان غــرق نــور رحـمـت حـق تعـا لی باد! آمیـن یارب العالمین.