آرشیف

به استـقـبـال غـزل زیبای کلاه وتاج سـلطانی …. کلاه دلکش است
امـا  به  درد ســر نمـی ارزد  حضــرت لسان الغـیب حافظ شیـرازی
  
 ******
 
جـهـا ن با این هـمـه پـهـنـا به چـشــمــی تـر نـمــی ار زد
 شکـوه  و شـو کـت   کا ذ ب  ز جـو بـر تـر نـمــی  ار زد 
 
تـمـا م  عـز ل  و نـصـب و ا رتقـا ُ جـمـلـه  مـنـصـب هـا
به  خـشــم و قـهــر بـیـجـا ی هـمـا ن مـهـتـر نـمـی  ار زد 
 
مـقــا م  و مـنـصــب  د نـیـا  و زور و زر هـمـه  یـکـجــا
به  د رد و داغ  و اشـک  و آ هِ  یک  مـا د ر نـمـی  ار زد
 
تـمــا م  هــسـت  و بـود  دا م  ا سـتـکــبـا ر  د نـیـا  هــــم
به   چـشـــم  د یـده  بـیـداران  به  یـک ا ستـر نـمـی ا رزد
 
گـــذ ر  ا ز کـــر و فـــر و عــــزت  طــا غــوتـــی  د نـیــا
به نـیـمـی شـلـغـمــی بـفـروش کـزین بـشتـر  نـمـی  ار زد  
 
شـکـوه و مـنـصـبـی  کا و  شــد  پـدیـد  ا ز خـون مـلـتهـا
مـرنـج  ا ی دل  اگـر گـو یــم  به   گـوز1 خــرنـمـی  ار زد  

هـمـه  اسـبـا ب نـعـمـت هـا یـی ا یـن چـر خ سـتـم گسـتـر
یـقـیـن مـیـد ا ن به فـکـرمـن به یـک کلـقـر2 نـمـی  ار زد  
 
نصـیــبــت  گـــر شــو د عـــزت  ز راه غـیـر انســا نـــی 
بـه  نـــزد  مــرد م  د ا نـا  بـه  خـا ک  د ر نـمـی  ار زد 
 
غــلام  هـمــت  خـود  با ش و د لـشـا د از جهــا ن  بـگــذ ر
که  سـلـطـا نـی بـد و ن عـد ل به یک د لـقــر3 نـمـی  ار زد
 
تـمــا م عــیـش  وعـشــرت هـا  ا گـربا شـــد  نـصــیـب  تــو
یـقـیــن  بـر شــر مسـا ری   د مــی  مـحـشـــر نـمـی  ار زد
 
خـد ا وند ا !  به  فـضـل خـود  فــرو غــی  د ه  به چــشـــم د ل
کـه  عــمـــر  کـو تـهُ   د نـیـــا   بـه  د رد  ســــر  نـمـی  ا رزد

استاد فضل الحق فضل
شـهــر هـرا ت  – ثـور سا ل 1391 هـجـری شـمـســی 

گوز: کنایه از بی اهـمـیـت بودن  وبی مفهـوم بودن آن در نزد مردم عامه خیلـی معمول است.از اینکه رعایت ادب نشده معذورم دارید .زیرا نخواستم  ریا ورزم  وآنچه  را که مردم در میان شان به عنوان حرف های پذیرفته شده قبول دارند روزمره ازان سخن میگویند، من نگویـم.
کلـقـر: یک نوع  گیاه خاردار، خودرو  وهـرزه  وبی  ارزش که در کوه پایه ها ودامنهُ کوههـای مرتفع میروید مردم برایش( هرچند منصفانه نخواهد بود)  کدام  ارزش و اهمیت وقـیمـت را قایل نیستند و حیوانات نیز آنرا تا خشک نشود نمیخورند.  و نمونهُ مثال بی ارزش بودن است.
د لـقــر: بـز نر ،  تکه    یا  تکشاد   کـه  آنرا  غرض جفـت گیـری  و نسـل   گیـری به رمـه  رها  مـیـکـنـنـد تا بز ها بارد ار شـوند  و در طـی همین مدت که برای نسـل گیری به رمه میباشد  هم خودش وهم گوشت آن بد بوی وغیر مطبوع میـشود که قطعـآ   برای خوردن  مناسب نیست و در گفتگوهای مردم نمونهُ  مثال  زشت بودن وغیر مطبوع بودن  وبی ارزش بودن است.