آرشیف

2017-7-28

استاد فضل الحق فضل

به خون بنوشــتۀ نامـت که باشــد یاد گار ما

به خون  بنوشــتۀ  نامـت  که  با شــد  یاد گا ر مـــا
الا  ای  قـهــرمان  گـرد  د لـیــر و بـا  وقـــا ر  مـــا
 
روا نـت شـاد  و قـبــری لاله گونـت نـور  باران با د 
شهـا دت سـرمه می با شـد به  چــشـم  اشکـبـار مــا
 
تو جان دادی  و خـون دادی  بـرای عــزت  مـیـهــن
تو ر فـتـی  لـیـک  با شـد  نام نـیکـت افـتـخــا ر مــا
 
تو گـرد قـهــرمان بودی  و بر یاران چو جان بودی
به هـرکــس مـهــر بان  بودی الا ای پا ســـد ار مــا
 
غـمـت هـرچـنـد دشـوار است ولـیـکـن ا فـتـخـار تـو
دهــد صـبـر وشـکـیـبـا یـی به  قـلـب سـو گوا ر مــا
 
اگرچه  کــوه غـــم بردن  به دوش آسـان نمی باشــد
ز حـق خـواهــــم بـیـفــزایـد کـنـون صـبـر وقـرارمــا 
 
بُـود نـامـت هـمـی با قــی  به  پاس هــمـت عــا لــی
اگـرچـه نـیـســتی اکنـون تـو  جـسـمـا  در کـنـا رمــا
 
ز فـضــل حـضـرت  داور تـمـنـا یـم  هـمـیــن  باشــد
که فـردوس بریـن  سـا زد  مـقـا م جــا ن سـپـا رمــا

 

اســتـاد  فــضـــل الـحـق فــضــــل
شـهــــر فــراه  اســـد ســا ل 1396 هــجـــری شـمـســـی
 
این منظومه گک به منا سبـت شهـادت نا به هنگام قوماندان عـبـد الـقـیـو قـادری یک  تن از قوماندانان دلیر وبا شهـامت که در فاجعـۀ درد ناک تیـوره همراه به هشـت تن دیگر جام شـهــادت را نوشـیـدند ولی با شهامت کامل وتا آخرین رمق حیات مردانه رزمیدند تا افتخار آفریـدند  وهمـسنـگرانشا نراهمکاری و ملت شا نرا از ذلت وسرافگنده گی نجات دادند؛ سروده شده است.
کل شـی ء ها لک الا وجهه ….شهاد تت مباک با د !!!  ایا  ای  زنده یاد( عبد القیوم قـا دری)  یگانه گرد سرقراول  قله های پیروزی وافتخار سرزمین آزاده ونام آور تولک زمیـن  در غـور باســتان !
 
عزیز دلم عـبـد القیـوم قادری شهــیـــد !
بدون شک تونمود بارز و یادگاریـی بزرگ جان نثاریی از سلالۀ بزرگ حاجی عبدالقادر چهار راه هسـتی ! تو نخسـتیـن راهرو صادق ابر مرد بزرگ میرزا غلام نبی شهـیـد  پرافتخار هستی که هـــم  در رفاقت وپایمردی بی نظیربود و هم مرد رزم و سنگ و هم مرد قلم ودیوان ودفتر بود مـی باشــی ! تو با مردانگی در کنار مردان بزرگ مقاومت کردی و میراث پدر را در رفاقت وجوانمردی را به عنوان بزرگترین هدیه وامانت  در قرب وجوار بزرگترین قلۀ آزادی یعنی کوه چهل ابدال تاریخی ادا کردی وافتخار آفریدی وجان شیرینت را مانند  میرزای شهید نثار رهروان راه آزادی وعزت انسان کردی !  تو خود داوطلبانه نقد جانت را نثار همت  همرزمانت نمودی تا زنده بمانند و جلو چور وغارت ویورش نره غولان وحشی وسفاک را بگیرند و با  دادن جان وخون خویش مانند شما شرف ،وقار ،عزت و غرور سرزمین سلاطین اسطوره ای غوری را  از ذلت وخواری وسرافگنده گی نجات دهند.
پس ای گرد رزم آور وافتخار آفرین حال در خوابگاه ابدی ات که نزدیک پدر و پدرکلان و آباء واجدادت هست بخواب ! اما باور داشته باش که این خوابگاه روزی زیارتگاه عام وخاص  توده های مردم ومایۀ افتخار وعزت اولاد وخانوادۀ نیکنامت خواهد شد !
و روح وروانت با تحاف دعا ها ودرود ها همیشه شاد خواهد ماند و پدر وپدرکلان وآباء واجدادت وسایر اقوام وعزیزانت  وحتی جمله اهل قبورات از موجودیتت درین خوابگاه  احساس لذت وعزت وافتخار خواهند کرد!
بخواب درین مرقـد و مدفن  که فرزندان ، برادران وسایر اعضای فامیل واقارب ودوستانت به زیارتت بیایند وبرنام نیک وشهامت وشهادت بنازند وببا لـنـد . بخواب  درین مرقد غرق از نور که بهـشـت برین در انتظار شما هسـت و با موجودیت شما صف ها و لشکرهای  شهدا  بهـشــت رونق خاص خواهد یافـت !
روانت شاد وقبرت  نور باران باد ! آمین یا رب العالمین