آرشیف

2015-11-13

استاد فضل الحق فضل

بـدخشـان ای محـیـط عـلـم و فـرهــنـگ

بد خشا ن ای محـیـط عـلـم و فـرهـنـگ
نــمـــا د   آ بــرو  و عـــزت  و  نــنــگ
 
به  پـا مـیــر بـلـنـــد  با لا یــی   کـشــور
تو  دا دی عــزت  و اعــزاز و مـفــخـــر
 
ز لـعـلـت  سـرخـرو افـغــا نـستـان شـــد
ز یـمـنـت مـیـهــنـم  بـا م جـهــا ن  شـــد
 
ا یـا  گــهـــوا رۀ   مـــردا ن  نـســتـوه  ! 
چسـان  سـوزی کـنـون از درد و انـدوه ؟
 
روا نـت خسـته  و قـلـبـت  پـریـش ا سـت
به جسمـت هـرکجا صـد  داغ  نـیش اسـت
 
روانــت آ ن  زمـان  ا نـدوهـگــیـن  شـــد
که دشـمـن  بهـرکـیـن انـدر کـمـیـن  شـــد
 
ترا  در   آ تــش  جا نـسـوز ا یـن  جـنـگ
بـســوزد  تـار و پـود  عـلــم  و فـرهــنـگ
 
جهـا ن  در سـوگ  مـا  گـرد یــده حـیـران
وطــن زیـن جـنگ  شــد  ویـرا ن  ویـرا ن
 
ز بـس  دل  بـسـته  در چـا ل  فــرنـگــیـــم
هــمــی  بـی ا تـفـا ق  و خا نـه  جـنـگــیــم
 
کـنــون  دشـمـن  درون خـا نـۀ  مــا ا سـت
پــیـی   ویـرانـی  کـا شــا نـۀ   مــا  ا ســت
 
ز اضـــرار  نـفــا ق  هـــر د م  حـــذر کـــن
ز شــر فــتــنـه  ا ش  خـود  را  خـبـر کــن
 
ز  ابــزار  کــهـــن  و از  د یــن  و آ یــیــن
بـگـیـرد  بهــره هــا  بـر رســـم  پـیـشـــیـن
 
و لـی  ما  بـی خـبـر مـشـغـول   جـنـگــیـــم
و یـا  مُـعـتـا د  تـر یا کــیــم و   بـنـگـــیـــم
                                   
 تبا هـی هـای  کـشــور  ا ز  نـفـا ق  اســـت
زوال  ملـک  و ا فـســر ا ز  نـفــا ق اســـت
 
بـزرگا ن  در فـسـا د  و فـتـنـه  غـر ق ا نــد
نه ا ینکه  تا  کـمـر، بـل  تا  به  حـلـق  ا نــد
 
شــده  مـیـهــن  کـنـون چـون  غـال  زنـبـور
بـنـا لــد  روز و شـب زیـن  زخــم  نا ســـور
 
تـمـیـز دوســت  از دشـمــن  مـحــال ا ســت
ولـی ایـن  فـرصــت  باقـی  مـجــا ل  اســت
 
مـهــا جــر مــلـــت  رنـجــور  و  بـیــمــا  ر
عـلـیــل و خـسـتـه  و مـحـزون  و  بـیـکـا ر
 
ده  و قـشـلاق  شــا ن  ویـــرا نه  تا کــی ؟
خــرا ب  از  فـتـــنــۀ   بـیــگا نه  تا کــی ؟
 
شـده  غـا رت  تـمــا م  هـســت  و بـودش
فـلـک  بشـگـا فـد   ا یـنـک   آ ه  د ود ش
 
مـگـر  در گـو ش هـا افـگــنــده  سـیـمـآ ب
که هـمـچـون  بخـت ما  افـتـا د ه  درخـواب
 
نـوا یـی  بـیــنــوا یـا ن  را  اثـر  نـیــســت
به  ارباب  جـفــا  چـشــم  بـصــر نـیـســت
 
ز  چُــور  و غــا ر ت  امــــوا ل  مــــلـــت
فـراهــــم  مـی  کــنــنــد  اســبـا ب   ثـروت
 
زعـیـم  مـمـلکــت هــم گـیچ  جـنـگ اســت
ز بخـت  شـور مـا  رنجـور و لـنـگ اســت
 
وزیــران  ســر پـرســت  و نا  رضـا یــنــد
بـه  فکـر خـویـش و صـدهــا مـاجـرا یـنــد
 
امـــور   کـشـــوری  در  حـا ل  تـعــلــیــق
قـوا نـیــن  را  نـمـا نـده  جـا ی تـطــبــیـق
 
جـوان  خـســتـه  و  دلـریــش  و مـا یـوس
ازیـن وضـع پـر از آ شــو ب  و مـعکـو س
 
هـمـه  بـی ســرنـو شـــت و بـی نـوا  یـنــد
بـه  انــوا ع  مـصــا یــب  مــبــتــلا  یـنـــد 
 
زعـزل ونـصــب گـویا هــــم  خـبـر نـیسـت
بُـزرگا ن  را  دریـن  بـر زن  گـذر نـیســت
 
نـــوا یـی  هـــمــــد لــی  از  ارگ  نـا یـــد
به جُـزء  تـزیـیـن  ســا ز و بـرگ  نـا یـــد
 
الا   ا ی   مـلــت  غــیـٌـور  و هـــوشــیـا ر  
مشـو غا فـل  که  دشـمــن  هـسـت  بـیــدار
 
به  حُــب  مــیـهـــن  و آ یـیــن   پـیـشــیـن
بـنـا کـــن   وحــدت   فـکـــری  د یــر یــن
 
ز یُــمـــن  ا یـن   هــنــر  آ زا دی  آ مــو ز
رمـُــوز   رفـــعـــت   و  آ بــا د ی  آ مــو ز
 
جـوا نا ن  را  مـجـهــز کـــن  بـه  تعــلـیــم
مـعـا رف  را  مـجـلـل  کــن  به  تـعــمــیــم
 
مکــن  خـون  شـهــیــد ا نـت   فــرا مـوش
کـه  بــا ر  عــزتـــت  را  بـُـرده  بــر دوش
 
کـنـون  ا یـن  با ر  بـر دوش  تـو مــا نــده
نـــد ا هـا شــا ن  ته   گـو ش  تـو مــا نــده
 
خـد ا ونــد ا  !  به  فـضــل   بـی  مـثـا لـــت
به لـطـف  و شـفـقــت  و جـا ه  و جـلا لـــت
 
به ا یـن  مـیـهــن  به ا یـن مـلـت  نـظـر کـن
دلــش را  فـا رغ   از خــوف و  خـطــر کـن
 
به  ایــن  ملــت  دوبـاره  جـا ن  نـو بـخــش
به  درد  و  رنــج  او  در مــا ن  نـو بـخــش
 
در  و دشــــت  و گــلـســتــا ن   و طـــن  را
ســرا ســـر  کــو ه  و د ا مــا ن و طـــن  را
 
ز وحــد ت  شــا د  وخــنــد ا ن کـن  دوباره
سـعــا د ت  را  دوچــنــــد ا ن  کــن  دوباره
 
سـ­ـــرود   صــلـــح   را بـا ر  د یـگـــر بـا ز

 طـنـیـن افـگـن تو  در کــوه  وکـمــر ســا ز

فـضــل الـحـق فـضـــل
شـهـــر فــراه  سـنـبـلــۀ  1394  هـجــری شـمـســـی
ایـن پارچه به مناسـبـت هـمـدردی به اواره گان ولایت باسـتـانی بدخـشـان و بـی توجهـی مقامات مســوول به زنده گـی مـردم مظلوم آن ولایت به عـنـوان سـرود هـمـدلـی وغمـشـریـکـی به مردم بی دفاغ و داغدیدۀ آن سـرزمیـن سـروده شــده اســت.