آرشیف

2014-11-13

زمان الدین حبیبی

بزدرغم جان کندن وقصاب درغم چربو:

طوریکه به همه معلوم است ! ولایت غور فعلاً ازحیث سیاسی ، اقتصادی ، امنیتی ، اجتماعی وانکشافی دریک وضعیت ، حالت وشرایط سخت وخطرناک قراردارد، حالت وشرایط که تحمل ناپذیربوده و هرانسان ازآن رنج وتآسف  میبرد واین ماتم ودرد دامن فرد فرد وخانه به خانه مردم غور را فراگرفته وحتی هیچ خانه ای نیست که آتش مصیبت وغم درآن افروخته نشده باشد ، نیاز اولیه امروز مردم غور غم نان ، ثروت و انکشاف نیست ؛ بلکه فقط وفقط نیاز وخواست عمدۀ مردم غور امنیت وصلح دایمی می باشد ، چون روزی نیست که چندین تن بیگناه ومعصوم الدم ، کارگر ، نان آورخانه ومسافر که خانه ، زن ، اولاد ، خویشان ودوستانش درآمدن آن درانتظار اند کشته نشود وآنها بجای اینکه دیدگانشان به سلامتی امید وانتظاررسیدنی شان روشن شود ، تن پرخون ، پاره پاره وکفن لاله گون به حالتیکه غیرقابل پیشبینی بوده آورده میشود.
ولی باوجود اینهمه غم بزرگ ، درد لاعلاج وروزافزون ؛ مردم غور فکر به حال شان نکرده وبه دنبال اغراض واهداف حکمرانان لبیک گویا روان هستند، بجای اینکه فعالان جامعه مدنی ، روشن فکران وحرکت های مدنی وگروه های فشار وسیاسی درمقابل بی عدالتی ، انکشاف نامتوازن وبرانداختن فتنه وآشوب دامن گداز غور به پا خیزند وتغیری درخود وقوم خود بیاورند ، تا باشد که وظیفه ومسولیت دینی ووجدانی شانرا ادا نمایند ، اما باتآسف که تعدادی به دنبال والی واعمال اهداف شوم آن بدرغه گفته وآنرا انسان نیک ورهبر مناسب میدانند ودرمقابل تعدادی هم به دنبال قوماندان صاحب بوده وبه شعارات واعمال آن لبیک گفته ومرگ به فلان وفلان گفته وآنرا شخص مناسب ، فرمانده شجاع وبا فراست میخوانند ، اکنون که قدم های هردو بی باک وشوم هردو جناب ازخاک غور بیرون شده ولی تااکنون هم غوریها دست ازیخن ودامن همدیگربرنمیدارند.