آرشیف

2017-5-8

استاد فضل الحق فضل

ا رغــوان زار پـروان

خوشا !  پروان خوشا ! کوه و فضایش
خوشـا ! آن  آب  و  خاک  با صفـایـش
 
ربایـــد  ارغــوان  زارش  دل  وجـان
چو فــردوس  بـریـن  باشــد هــوایـش
 
مپـرس  از شُــور قـمـری  شوق بلـبـل
جهــان  شیــدای  ایـن شـُـور و نوایـش

بهـارش  خـوشـگــوارو نازنـیــن اســت
بهـشـت عــدن، هــر صبح  و مسـایـش

بیا مسکـن گزیـن کاینجا بهشـت اسـت
که  درعُـمـرت نـمـی  بـیـنی جفایـش
 
به فــرزنـدی گـزیــدم   شـاه  دخـتـش
یـقـیـن  دُخـت هــنــر با شـــد حـنایـش
 
حسین وخوشـگل وشیریـن زبان اسـت
چو تـنــد یــس هـنـر باشــد  لـقـا یــش
 
ادیـب  و شـاعـر ونـیـکـو بـیـان اسـت
به عـشـق میهــن اسـت مهـر وفـایـش
 
زبانـش تـنـد و تـیـزو پُـرشــرر هـسـت
نـگـهـــدارد  خــدا !  از هــر بـلایــش
 
زجمله خـوی وخصـلـت هـای خوبـش
پـسـنـد یـدم  مـن آن  حُــب و حـیایــش
 
ز فـضــل حضـرت  دانایــی اســـرار
هــمی خواهــم بـبـخـشــایــد خطـایـش

اسـتاد  فـضــل الـحـق فـضــل
شـهــر فـراه ثور سال 1396 هـجـری شـمســی