آرشیف

2014-12-24

استاد فضل الحق فضل

اگر بـینم بـهار جاودان را

ا گــر بـیـــنــم بـهـــا ر جــا ودان را
نــهـــــم بــر دوش ا و بـار گـــران را

گــشــودم تا پی تـحـقــیـق چـــشــمــم 
ز احـسـا نـش نـگـه کـــردم جـهــان را

بـهــار هــر کـجـا رشـک جـنـان بـود
ولی درملک خـود دیــد م خــزان را

ز گلــهـــای وطـن عــطـــر غـــم آ یــد
نگاهــش سوگ می بـخـشـد گـمـان را

سـرود بـلـبـلان هــرجـا غــمـیـن ا ســت
دریـن مـا تـمـسـرا پـیــر و جـو ا ن را

ز چـشـمـان گل ســوری چـکــد خـو ن
فــســرده قـلـب هـــا ی مـهـــربـان را

سـتـون پنـجـــم لـشــکـــر به تـا را ج
گـــرفـتـه کـشــور روح و روان را

اگرچه د شـت ودرسرسـبـزو زیبا است
نـدارد کـیـف و کــوک با ســتـآ ن را

بـیـا د ســـرو قـا مــت هــای کـشــور
بیـا بشنـو تـو ایـن شـور و فـغــا ن را

به مولا نای ما در رو م و فــرخــا ر
بگـو جـولا ن دهــنــد ایـن کاروان را

کـه نـســل نـو ز اسـتـبــداد فــر هـنگ
نـدارنـد قــد ر و اعــزا ز مـهــا ن ر ا

ز بـلـبــل هــا ربـوده شـور و مـستـی
شـکـسـته شـا خه هــای ارغــوا ن را

گـلـسـتـان رونــق پـیـشــیــن نــد ارد
نگـه کـن نـا ژو و ســرو روان را

امـیـد مـن بـه ا لـطـا ف خـدا هـسـت
که بـخـشـد هـمـتـی سـلطـان جـان را

زشعــر دلکـش " فــرخـاری "هـی هـی
چکـد شهــد سـخـن هـر نکـتـه دان را

شـمـیـم ونگـهــت زلــف غـزل هـا ش
کـنـد مسـت وغـزلـخـوان رهـروان را

بـیـا رایـد سـخــن بـرلــفـظ و مـعـنـی
بـیـا مـوزد به مـا فــن بـیــا ن را

فــروغ دیــدۀ جـو هـــر شــود بـا ز
ا گـر بـوســــم دمـی آن آ سـتـان را

نـوای غـــم به گـوش آیـد زکـهـسـا ر
نیـوشـی گـرتـو نـی هــا ی شـبـان را

بگـویـنــد حـمــد و تـو حـیــد خـداونـد
بـشـویـنــد گــرد شـک،ی سـوء گـمـان را

به گـوش نا بـگـفـت چـرخ کـجــرو
بگـو یک یـک هـمـه سـود و زیان را

پی تحکـیــم صـلـح تـأ مـیـن وحـدت
ز صــدق دل اگـر بـنــد یــم مـیــا ن را

پـی رفـع نـفـا ق وخـا نـه جـنـگــی
بـکـو شــیــم تا بـد ا نـیــم این وآن را

وطـن آبا د و صـلـح تـأ مـیـن گــرد د
کـنـیــم آ ســوده خـلـق قـهــرمـان را

مـعــآرف رونـق پیـشـیــنـه یــا بـــد
گـشــا یـیـــم بـاز گـنـج شـا یـگا ن را

زفـضــل بـی حـسـآ ب حـق تـعـآ لــی
گـــزیـنـیـــم رهـبـران کـا ردان را

بـرادر وار پـشـتـون تـرک و تا جـیـک
هـــزاره ا ز بـکـا ن قــــد رد ا ن را

به وحـد ت مـتـحــد سـا زیــم با هـــم
تـمــا م رهـــروان و رهــبـــران را

شـوم شـاد وخـروشان مـحـو ومـدهــوش
بـه بـیـــنــم گــر بـهـــا ر جــا ودان را

وگـرنه هـمـچـنـا ن هـرمـاه وهــرسال
خـوریــم شــلاق چــرخ نـا جـوا ن را

 

استاد فضل الحق فضل
چـغــچــران – دیـار فـیـروزکــوه – غــور- حـمـل سـال 1392 هـجـری شـمـسی

 

ایـن پـا رچه به اسـتـقـبـا ل شـعــر زیبای مولانا صـاحـب عـبـد الکـبـیـر فــرخاری زیر عـنـوا ن ( بـهــا ر مـن ) سـروده شــده است. درین سـروده صـرف احسـاس خـود را درین بهــار حضورایشان وشـمـا خواننده گان گرامـی بیـان کردم وبـس.