آرشیف

 الا ای مسـتـمـنـد مستمندان
عزیز دیده هــای ارجمنـدان
 
…..

نبوغت هرکـجا در دل زنـد موج
به هر مجلس به هر محفل زند موج
 
سخن را صیقــل جانانه  دادی
غـزل سازان  ما  را باده دادی
 
دوبیتی ها به سبک نــو نویسی
به  رنگ  روشن افـتـو نویسی
 
نوازش دادۀ  یاران پیشیـن
به شعر دلکش  والفاظ شیرین 
 
ز هرقوم  و قبیله  یاد کردی
دل رنجیده گان را شاد کردی
 
به حُسن لهجۀ  شیرین وشیوا
نهانهای ضمایر کردی  پـیـدا
 
دل وجان وروان را کردی روشن
دماغ عقل و  وجـدان کردی روشن
 
ز غــور باستـانی  یاد کردی
دل رنجُــور مارا شاد کردی
 
ز سـاقـی و حبیــبی نام  بردی
سخن در پــردۀ الــهــام  بردی 
 
حبیبی مـرد با احساس ودرد است
دلـش از گردش  ایـام  سـرد است
 
سرو کارش همیشه با کتاب است
مدیر  پخته و حاضر جواب است
 
الفــبـای  سیاست  نیک  د ا نــد
به  سبک  وشـیـوۀ انتیک  دانـد
 
دریغـا !  اینکـه  ما بـی اتـفـاقـیـم
همی مصروف این رنج وشقاقیـم
….
ز سـاقی  آن  جـوان  با درایــت
که هست شایستۀ قـدر و زعامت
 
جوانـان  را  مـدد گار است دایـم
قـوی  وچُـست و بیدار است د ایم
 
عـلــمـدار و ادیب و نکـته دانـسـت
انیـس و هـمـدم  نسل  جوان اسـت
 
به سبک نـو به  شعـرتر بکـوشـد
به فــن و شیــوۀ  برتــر بکـوشـد
 
سرودش رنگ وبوی عشق دارد
پیـا مش گـفـتـگوی عشق  دارد
…
به  یاد مســقط الراس  یگانه
ادیــب  نامـــدار ایــن زمانه
 
اشارتهــای زیـبـا یی نمـودی
دلـم را غـرق دریایی نمودی
 
به لطف خاص واحسان عمیمت
نوازش کرده ای یار قدیمت
 
علمبردارفرهنگ زمان است
انیس وهمدم پیروجوان است
 
شهی اقلیم دل سلطان جان است
به اهل علم ودانش میزبان است
 
ز جوقـالک مـقــام علم وعرفـان
عجب کردی صفت با عشق وایقان
 
بود مهـد محبـت عـشـق و اخلاص
محیط نـور ودانش فکـر و احساس
 
دلم مرهون سنگان و دوسنگ است
دریغا ! اینکه دایم خط  جنگ است
…
به فـضـل حق ز بسکه مهـربانی
مـرا  مـانـنـدۀ  جسـمی  وجـانـی
 
به فضــل  مستمــنــدانت خـدایا !
به  آهِ  درد مـنـدانــت  خـــدایا !
 
دلــم را مأ من مهـر و صفـا کـن
بری از کینه وعُـجـب وریـا کـن
 
ضمیـرم  را منور کـن  به نـوری
مُـبـدل کـن غمش را بر سروری !

استاد فضل الحق فـضــل شهر فـــراه
24 عقرب سال 1395 هجـری شمسی
 
این نوشته گک به احترام سرودۀ زیبای جناب مستمند زیرعنوان   تولک و کوه سلطانت به دل مه. سروده شده است.