آرشیف

میگویند چرچيل صدراعظم انگلیس با يك تاكسي براي سخنراني به شبكه بي بي سي در لندن میرفت وبه راننده تاكسي گفت نيم ساعت صبر كن تا برگردم. راننده كه صدراعظم انگلیس  را نمي شناخت گفت؛ مي خواهم بروم خانه و به نطق چرچيل گوش كنم و چرچيل كه از علاقه راننده با خودش خيلي خوشش آمده بود يك سِکه  ده پوندي را به راننده  داد. راننده با ديدن سِکه ده پوندی  گفت؛ گور پدر چرچيل! تـــا صبح هم كه شده منتظرت مي مانم!
اکنون حکایت همه ما درست مانند همان راننده ای تاکسی است که قراربود چرچیل صدراعظم انگلستان را تا شبكه بي بي سي برساند . زیرا بـــا هزاران درد ودریـغ مـی بـینـیم و شـاهــدیــــم کــــه
*هردم از این باغ بری میرسد   نغزتر از نغزتری میرسد ،
می بینیم که در ودیوارمعبد میهن ما می لرزد و می گیرید ، دنیای چنان ثابت و جامعه ای چنان بسته و خون آلود ی که توگوئی زمان ایستاده است وحرکتی ندارد .من نه میدانم چگونه باید  به نسل حاضر بباورانیم بیش از سه دهه است که  آتش جنگ و خونریزی دامن  ملت و قومی را بنام دموکراسی ودیانت می فشارد و دانه های درد بسی بزرگی در مزرعه ای از تاریخ وتمدن ما می کارند  ، صمیمانه باید اعتراف کرد که نه میتوانیم برای بیان درد این ملت آواره وحکایت غم آلودی از قافله غارت شده افغانستان زبان برنده ای جوانی به اسم ادریس ستانکزی را که زخم های  ملت آواره را ازدرون تنور وطن ما بیان داشته است دریافت :

ادامه مطلب در اینجا