آرشیف

عوامل عمده ی عقب ماندگی مردم غور را می توان اینگونه بر شمرد: 

1- اختلافات قومی، مذهبی، گروهی و سمتی. 
2- ظرفیت پاین مردم و عدم آگاهی از قوانین. 
3- درک پاین بزرگان غور و اختلاف میان آنها. 
5- وجود افراد مسلح غیر مسوول. 
6- فقر و بیکاری. 
7- نداشتن قدرت سیاسی. 
8- نبود امنیت . 
9- عدم هماهنگی و یکدیگر پذیری میان تمام اقشار ولایت غور. 
10- دنبال روی های کور کورانه. 
درطی 13سال حکومت آقای کرزی، ولایت غور یکی از امن ترین ولایت های کشور بود. از آن زمان تا اکنون در تمام ولایات افغانستان در قسمت باسازی  و انکشاف، کارهای توسعوی پیشرفت های چشم گیر صورت گرفته است؛ اما در ولایت غور تا حالا ما شاهد هیچ کاری بنیادی و توسعه وی قابل ملاحظه نبوده ایم. نه تنها اینکه کارهای انکشافی در این ولایت صورت نگرفت، بلکه با وجود آمدن حکومت وحدت ملی دامن نا امنی ها گسترش یافت و ساحه ی زندگی را برای مردم تنگ تر ساخت که در نتیجه درین آواخر ما شاهد قتل ها ، ترور شخصیت ها ،گروگان گیری ، خشونت علیه زنان و اعمال غیر انسانی ، غیر اسلامی و ضد بشری مخالفان مسلح غیر مسئول و طالبان بوده ایم. 

دولت مرکزی نظاره گر این رخداد هاست و هیچگاهی به مردم غور به عنوان شهروندان افغانستان نظر نداشته و هیچ نوع توجهی در این ولایت نگردیده و درحقیقت مردم غور هیزم سوخت برای دیگران بوده اند. 
ما غوریها بنام های حزب جنبش ، حزب جمیعت ، حزب اسلامی حزب وحدت وغیره احزاب فریب خوردیم و به سرنوشت ما معامله صورت گرفت است و شعار دادن و کار کردن به نام این احزاب هیچ نفعی برای ما نرسیده است. دادن وعده های گرم و چرب، از قبیل مشارکت سیاسی غوری ها ، ایجاد دانشگاه ، اعمار سرک مرکزی ، بند برق ، تامین امنیت، که از سوی حامد کرزی ،یونس قانونی ،داکتر عبدالله و داکتر اشرف غنی برای ما سپرده شده بود، در حقیقت همه ی آن ها به یک رویا تبدیل شده است و از طرف مسوولین به باد فراموشی سپرده شد است. این نیرنگ بازان هیچ گاهی به وعده های خود جامه ی عمل نپوشیدند؛ بلکه مردم ساده لوح ما خدعه نمودند. در شرایط کنونی مردم از ابتدائی ترین سهولت های زنده گی برخوردار نیستند و از نگاه انکشاف و پیشرف غور را نمیتوانم با یک ولسوالی هرات ،مزار و کندهار مقایسه کنیم در حالیکه در ولایت غور کدرهای علمی خیلی خوبی وجود دارد که توانایی پیشبرد هرنوع مسئولیتب را دارند؛ اما باتاسف که فیصدی غوریها در وزارت خانه ها کم رنگ و ضرب صفر است. ما از بعد مشارکت سیاسی در کل محروم هستیم و هیچ جایگاهی درحکومت مرکزی نداشته ایم و تعداد هم که در بعضی پوست های دولتی در مرکز و یا خارج ولایت غور کار میکنند، فقط دراثر تلاش و زحمت کشی خود شان بوده و ازطرف دولت مردان هیچگاهی برای غوریها سهمی در نظر گرفته نشده است. 
پس وظیفه ما است تا برای مردم خود آگاهی دهی نموده و برای از بین بردن اختلافات قومی مبارزه کنیم. برای رشد ظرفیت های جوانان و نوجوانان، برای ایجاد فضای یکدیگر پزیری ،یک پارچگی و هماهنگی تلاش نموده، مردم خود را بیدار سازیم تا دیگر کور کورانه دنباله روی نکنیم و حلقه غلامی دیگران بگوش نکرده و شکار فریب شان نشویم. فرزند خوانده ی دیگران نشویم خود را حمایت کنیم و برای منافع ملی مردم غور همه باهم دادخواهی نمایم تا باشد از فریب این رهبران بی خرد را نجات یافته تا با سرنوشت مردم ما بازی صورت نگیرد. 
پس جوانان ما باید بیدار و آگاه باشند!

محمدگل "پویا "
فعال جامعه مدنی 
غور -فیروزکوه