آرشیف

چگونه میشود ای دل؟ خموش بنشینم
چگونه این همه درد و حقارت و تحقیر،
که چشم وهمتِ ، هرمرد را می آزارد
به با دِ سردِ فرا موشی افکنم ، همه را.
**
به جانِ خسته و بسمل!
به روحِ پاکِ خد ا
که دستِ ظلم ، کوته میشود، از این میهن
به شرطِ حلقۀ وحدت ،به شرطِ یک رنگی.
**
روا مدار که فردا، دریغ خوری
هان بیا! پیش از آن که تیغ خوری
**
بیا بخاطر میهن : طوافِ کعبه کنیم!
طوافِ کعبۀ دل ، از برایی آزادی
بیا که فرصتِ از د ست رفته ،با ز آید
قدم گذار به شهر و د یا رِ آبا دی.
**
بیا که دستِ وفا را به دستِ مهر دهیم!
بیا که چشمِ یتیمان به عینکِ امید
افق سبزِ حیات را، نظاره کند
بیا به حلقۀ وحدت صفاي دیگر بخش
طنابِ ظلم وستم را هزار، پاره کند.
**
بیابه دامنِ میهن به کوهی هندوکُش
سری به غزنه وغورات وکوهی بابا زن
هرات وبلخ وبدخشان وپامیر و کابل
به ذره ، ذره خاکِ وطن بوسه های شید ا زن
**
بیا،بیا که به وحدت ، طلسمِ غفلت را
به زورِ چکُشِ همت ،هزار ،پاره کنیم
بیا،بیا که به پژواکِ عشق و آزاد ی
سمومِ قهر و غضب را ،به عقل چاره کنیم.
**
بیا که فرصتِ از دست رفته باز آید
قدم گذ ار به شهر و دیارِ آباد ی
روامدار که: فردا دریغ خوری
هان بیا! پیش از آن که تیغ خوری.
**

 

سید محمد نبی عند لیب علوی مقیم ایران . 8/2/1392
nabiandalib@yahoo.com