آرشیف

بیا! در خلوتم یک شب گذ ر کن
سـتـونِ غُـصه را زیر وزبر کن

بیا! ای ماهِ تا با نِ شب افـــــروز
مرا از کُنـــجِ تـنـها یی بــد ر کن

بیا! باعطـرِ گیـسویی کمــنــد ت
سکوتِ بـُغض را بشکن ،اثر کن

بیا ! با قـا متِ رعنا و دلکـــش
صنوبر را خـجل از مشکِ تر کن

بیا! چون گـُل به گلـــد انِ دل من
شکوفا شو،به من افسانه سرکن

بیا! سیمین بـر و سیمین تنِ من
نگاهـم را، ز شوقِ د یده ، تر کن

بیا! تا دل بیـا سا یــد ، شــبـی را
طوا فِ کعبـۀ دل کن ،سفــر کن

بیا! درکوشۀ غر بت ، غریــبـــم
سفر درشهرِ دل کن،هان!سفر کن

بیا! در شهـرِ دل شهـرِ شقا یــق
به رنگِ ارغـوان لخـتی نـظــر کن

بیا! بشکن سکوتِ شهرِ غـــــم را
درختِ عشـق را پُـر با ر و بـر کن

بیا ! از«عندلیب » و روز گا ر ش
حکایت ازد لی، خـونیـن جگــر کن

بیا! بـر گـو، پیا می خـوب رویا ن
چرا گفـتی ؟ تـو ازگفتـن حـذ ر کن

به رسمِ عشق من چیزی نگفتـــــم
خدا را! ای ستمگر یک نـظـــر کن

سید محمد نبی عند لیب علوی مقیم ایران . 
روزیکشنبه: 1/2/1392
nabiandalib@yahoo.com