آرشیف

مـن هــــم صدای نغمه بلبل شنـیـده ام
چند روزهـــــم،بسایه ی گل آرمیده ام
 
من هــم شراب شادی وشرب زمانه را
با ساغر جنون و طـــرب سرکشیده ام
 
من هـــم بباغ سبز تجمُــل، به اشتیـاق
با آرزوی دیـــدن گـل ، پــر کشیـده ام
 
من هــم به وصف نافه وچشم غزالهـا
باکـــوه واژه ، سوی چمن ها دویده ام
 
بیهوده بود ، این همه وهـم وخیال من
بعد ازهزار کوچه به این ره رسیده ام
 
از عاشقی فسانه و افسون مخوان به من
من راه ورسم عشـق بخـوبی گُــزیـده ام
 
امروز گـــراسیــــرِغـــم و ناله هاشـــدم
باگـــریه ی یتیـــم ،گـــریـبان دریـــده ام
 
بیــهــوده نیست ایـن همه فــریاد وناله ام
از دوریی  وطــن، هــلاهــل چشـیــده ام
 
دیشب به لحن شُکـرهمی گفــت (عندلیب)
« اشکم ولی بپـای عــزیـــزان چکیــده ام »

سید محمد نبی عندلیب علوی مقیم ایران
تاریخ:8/10/1390