آرشیف

چو رندان زنم شانه  زلف سخن
سخن رانم از عشق و مهر وطن

وطن یعنی جان و وطن یعنی تن
وطن  یعنی  عشــق  فراوان  من

وطن  یعنی  تارو وطن  یعنی پود
وطن یعنی  هـــــر یاخته از وخو د

وطن یعنی ناموس یعنی شـــــرف
چـو تمثال مُروارید ، انــدر صـدف

وطن یعنی  میــدان  و بازار عشق
وطن  یعنی مبــدأ ، و پرگار عشق

اگر عشـق داری به  میـدان در آی
به این مرزو بوم (شهیدان) درآ ی

شـهـیدان عشــق و شهــیدان حـــق
همـان  شـیر  مـــردان  ایثار خلق

یقینــاً  که  مــردان  این  گلســتان
به اغیار هـر گــز ، ندادن عنـا ن

عنـا ن را مــــده  دست اغیـار بس
کز آن ســود هـرگـز نبردست کس

به  چشم  تـأ مـل  به  تاریخ  نگـــر
به حـزم  بـزرگان  ایـن  بوم  و  بر

بـزر گان عـا شـق  و صاد ق منـش
نیا  کـان  خــوش طینت و د ل تپـش

نظر کن  به  دیوان این  گلستــا ن
به  تاریــخ  نیکوی  افغــا نستـا ن

بسی عشـق و ایثار  پیــدا شــو د
کزآن عِـرق  ملـی  هویــدا شـو د

مکن "عندلیبا "  ز وصفش دریـــغ
نما طبـع خـود را چو طبــع  بلیــغ