آرشیف

چــرخ بـرمـا سـخـت مـیخـوانـد، سزای زندگی
بـی درنــگ در عـهـد مـا دانـــد جـزای زنـدگـی
 
تـکـیــه بـرنـــاز وخـــــرام ایـــن عــــــــروس
مــی کـشـانـد هـرکـرا آخـر بـه پـای زنـــدگــی
 
نــی سـخــن، نــی مـکـتــب، نـی مـــــــدرســه
از کجــــا دانــم هــمــه درس وفــای زنـدگــی؟
 
وای! ایــن هـم خــاطـرم پـامـال عـیاشان دهـر
لـــرزه مـی آیـد بـجـانـــم از صــــدای زنــدگـی
 
زنــدگـی بـا درد و رنـج، کـی زنـــدگـی اســت؟
بلکه این مرگ است  که می آید بجای زندگی
 
شـوق خـفـاشـان بـه ظـلـمـت حـکـمــتی اسـت
تـا کـه پـوشـانـنـد چشــمان ( بلای ) زنـــدگـی
 
گــرهـمـیـن است زندگی ،مانند مایان دیده ایم
دوستان هـرگـز نـمـی خـواهـیـم بـقـای زندگی
 
ای خــدا ! ایـن عـالمیان را هـمه شـادی بــده
گرچه برما پرخم و پیچ است قـضـای زنـدگـی
 
 
اختر محمد اخگر
3-11-1390