آرشیف

نـو جـوان وطــن ای نـوگــل خـنـدان بـرخـیـز          ای عـزیــز دلــم ای بـچــه یـی افـغـان بـرخـیــز
وارث آریـــن و مـلـک خـراســا ن بــرخـیـــز           بـهـــربــربــادی ایـن دسـتـه یـی شیطان برخیز
سـخــت مـحـتـاج تـو، آن کـشــور آبــائـی تـو
چـشـم بـر خـدمـت تـو، قــوت و دانــایــی تــو 
اشک غــم بـر رخ هـر مـادری گردیده روان           آه مـظـلــوم رسـیـده اسـت بـه هـرکـنج جهان
بـیـنـوایـان هـمـه ازدسـت ستمگر، به فغـان           غـارت وچـور کـنـنـد بـیـخـردان، دون صفتان
قلب مردم بشکست این همه ظلم وهمه جبر
بعد ازین حرف گوارا نبود،«طاقت وصـبـر»
سـالـهـا شـد کـه وطـن در گـرو اغـیار است            نـیـــروی حــا کــم مـا دزد وخـیـانتکار است
خـلـق بـیـچـاره ازیـن دزدو دغـل بیزار است            نـیـروئـی تـازه وصـادق بوطن در کـار است
نـفـع ازیـن وضـع بـرد، دشمن دیرینه یی ما   
هـست در حسرت وغم، شـنبه وآدینه یی مـا   
ســوی آن خـطــه مـخــروبـه وویـرانـه نـگـر            ســوی نـوکــر صفـت وبـنـده بـیگـانـه نـگر
ســوی خــود کـامـگـی وشـیوه خصمانه نگر            ســوی آن مـلــت بـیـچـاره وبـیـخـانـه نـگر
نـسـل روشـنـگـری بـاید، که شود دست بکار
نـیــرویـی تــازه ای بـایـد، کـه نـمـایـد پـیـکـار     
چـشــم امـیـد زن ومـرد وطـن سوی تـواست            مــادر داغ بـدل، سـخـت دعا گوی تواست
جـهـل بـزدای کـه آن بـاعــث انـدوه تو اسـت            دانــش وفـضـل وهنر،قوت بازوی تواست
بــاعــث فـخـر بـه ایـن مـلـت افـغــان گــردی      
خـــادم خـــاک وطــن شـهــره دوران گــردی     
نــوجــوانـــا! تــو بگـلشـن عـمل تیشه مکن             کـار نـابـخـردی چون خیل ستم پیشه مکن
طــالــب عـلــم وفـضـیـلت شو واندیشه مکن             جز به آمـوزش دانش رهی را پیشه مکن
بــاغ و راغ وطــن از دسـت تــو پـر گـل بادا  
شــاخــه ســرو چـمـن لانــه یـی بـلـبـل بـــادا         
تــو بــه تـحـریـک کـسی کـار خـطـایی نکنی               بـهـر بـیـگـانـه گـهی بـانگ درایی  نکنی
خــد مـت اجـنـبـی را شـام وپـگـاهی  نکـنی               بـهـر خـدمـت بـوطـن چون وچرایی نکنی
نـــو جـــوانـــا! تـو زمــردان دلاور یـــــاد آر        
تـــو زمـحـمـــود،  ز احـمــد شـه واکبریاد آر      
مـبـتــلا بـر مـرض بـغـض وحـسـادت نـشوی              نـزد هـر نـاکـسی خم، بهراطاعت نشوی
سـعـی کـن در روش خـویش ملامـت نـشوی              مـرتکـب بـا عـمـل زشـت وخیانت نشوی
گـــر تــو آراســتـــه بـــا زیـور دانش  بـاشی      
عـاری ازخـجلت ودورنـگـی وازغش باشـی 
مـیـتـوانـی کـه شـوی بـاعـث آبـادی مـلـــک               مـیـتــوانـی کـه شوی عامل آزادی ملک
میتوانی که پس آری تــو هـمـه شادی ملک               مـیـتـوانــی که شوی ناجی بربادی ملک
تــو اگــر هـمــت ومــردانـگـی را پـیشه کنی   
انـدکـی بـهـر خـود ومـیـهـنـت انــدیـشـه کـنی     
  مـیشــوی قـدر بـه نـزد هـمـه اتـبـاع وطـــن              مـــردوزن وصـف تـوگـویند همه درمیهن
پــس تـــوآراسـتــه بــازیــور دانـش کن، تن              نو جوانا! شنو این حـرف پر ازمهر زمن
عـلــم اگــر هـسـت تـرا، زنـدگی آسان گذرد  
عمر جاهل همه جا سخت وپـریـشـان گـذرد

سراج  از کانادا