آرشیف

 

تن متجاوزین عرب، آخوند های ایران و مزدوران (آی، اس، آی) را به لرزه آورد.
شانزدهم حمل سال 1393 روز تاریخ ساز، روزی که مشت گره خورده ملت، شیشۀ مکدر ترس کاذب تزویر و تعصب را شکست. روزی که حامیان ظلم و استبداد یکبار دیگر در برابر همهمۀ سیل آسایی نوایی همدلی قرار گرفتند. روزی که چشم کوته نظران را کور و زبان تیره دلان را گنگ و خموش ساخت. تاریخ کشور افغانستان بعد از بیشتر از سه دهه کشیدن رنج، مشقت و ستم بیگانگان و خودی هایش، یکبار دیگر علی الرغم ممانعت ها، مداخلات مغرضین، اتهامات اخلالگران، تهدیدات جنایتکاران – قاتلان و دزدان، تبلیغات بد بینان افراطی در رسانه های صوتی و تصویری، اغتشاشات بی موقع و هرج و مرج های عمدی در شهر ها و قصابت، تهاجمات بیرحمانه و قتل های بی دلیل، شاهد یک وحدت سر تا سری و سهمگری مسؤولانه و دیموکراتیک ملت افغان در تعیین قدرت سیاسی آینده شان بود. 
مردم و ملت افغانستان که بیشتر از سه دهه را در فقر، بیچارگی، بی عدالتی، رنج، ستم، درد و اظلام مختلف گذشتانده بودند، با سهمگیری شان در انتخابات 1393اعم از زن و مرد، به دشمنان افغانستان و به جهانیان ثابت کردند که دیگر دست مداخله گران دو انداز و مفسد در بین شان کوتاه شده است، دیگر این ملت با شهامت قدم های را که برای صلح، توسعه و پیشرفت کشور شان خواهند برداشت، آگاهانه خواهد بود. دیگر اعتدال، قانونمندی، حقوق انسانی و با همی را شناخته اند. دیگر فریب اینهمه تذویر، مکر و فریب این جلادان آدمخوار را نخواهند خورد. دیگر چشم های این ملتِ از انسانیت دور نگهداشته شده، باز شده و چهره های ننگین و شرم آور این استثمار گران و استفاده جویان را شناخته است. 
ملت غیور افغانستان با این همدستی و همدلی شان ثابت کردند که ازین به بعد دامان منزۀ کشور شان میدان هرج و مرج های خود خواهانۀ مردمان قدرت طلب و پول پرست نخواهد بود. دیگر انگشت انتقاد غربی ها به نام «فاسد ترین مملکت جهان سه» به سوی شان بلند نخواهد شد. 38 فیصد حضور زنان در انتخابات، رقمیست که سیاست مداران معترض عرب، آخوند های ایران و مزدوران (آی اس آی) پاکستانی را شاکی کرد. فاسدین و فاسقین خون خوار و جاه طلب، شاهد بودند که فرزندان سر سپردۀ سر زمین افغانستان اعم از هزاره، پشتون، تاجک، ازبک، پشه یی، بلوچی، نورستانی و هندو ( شامل زن و مرد) همه یکی پشت دیگر بدون هر نوع تبعیض قومی، زبانی، ملیتی، مذهبی، رنگ و نژاد، از صبح روز الی درازای شام برای تعیین سر نوشت مادر وطن در سرک ها و جاده ها صف کشیده بودند.
سهمگیری خواهران با همت ما در انتخابات امسال خود نشانۀ است از عملکرد آگاهانه و عاقلانۀ شان. زنان افغان دیگر درب های ترس و بزدلی را از هم شکسته و به روی اصطلاحات « ضعیف الجثه و ناقص العقل » خط بطلان کشیدند. این حرکت سیل آسایی ملت افغان به سوی همبستگی ملی، لرزه بر اندام سیاسیون خود فروش و معترضین بیگانه انداخت. این وحدت و یکپارچگی ملت شریف افغانستان دستانی را که در سی سال گذشته گلوی پسری را با دست پدر، گلوی خانمی را با دست شوهر و گلوی برادری را با دست برادر بریده بود، شکست و دریچۀ امید را برای تجدد فکری و اندیشوی در اذهان شست و شو شده ای مردم مجبور و بیچارۀ افغانستان باز کرد. امروز زنان و مردان افغان معتقد برین شده اند که بدون حضور زنان جامعه ناقص است. اگر درین گفته شک و تردیدی موجود میبود، کوچه ها و جاده های کابل و شهر های دیگر افغانستان شاهد صفوف زنان به درازای بیشتر از یک کیلو متر درین روز نمی بودند.
چهره های شاداب و خندان رأی دهنده گان در صفوف رأی دهی نشان میداد که این ملت سی سال زیر استثمار، بعد از بسی تجارب تلخ و نا هنجار سیاسی، اجتماعی، دینی، اقتصادی، مدنی و فرهنگی بالاخره لذت های غیر مترقبۀ یک پارچگی را تجربه میکنند که سالهای سال در اثر مداخلات و شر اندازی و نفاق اندازی همسایگان و بیگانگان و از خودی های خود فروخته ای شان، از آن محروم مانده بودند. ایکاش غربیان و بیگانگان درین غربت سرا، حدود خوشی های ما دور افتاده گان از دامان وطن را درک میکردند و ایکاش مردم با شهامت و دلسوز کشورم میتوانست حد والای غرورما را که همبستگی و یکپارچگی شان سبب آن است، میدیدند و احساس میکردند.

خواهران و برادران هموطنم!
با گفتن اینکه شما آینده سازید، باز سازی و نوسازی ساختاری، وابسته به وحدت، همدلی و همصداییست و این وحدت، همدلی و همصدایی از آن شماست. قدمی را امروز گذاشته اید روزی به گام بسیار بزرگی مبدل خواهد شد. این مشت آهنین وحدت ملی را همیشه مستحکم خواسته صلح و امنیت و سعادت همیشگی را فرش راه تان میخواهم.
با حرمت