آرشیف

ز پیچ و تاب کاکل،تاب و پیچ افتد به جان من
به وصف روی چون ماهت نمی گردد زبان من
درخـــــشی در دل شب افـــتاب اسمـــــان من
به دست تــــست بازار فـــــروش استــخوان من
قـــیام قـــامتت دارد قــیامـــت روز فـــردایت

ز رخسارت شــفق درس هنر در اسمان گیرد
حـــنای دست خود در باغ،طفل ارغوان گیرد
و تار جوهــر و لولو ز درج کهکـــشان گیرد
به تیغ کــند اگر خواهی که جانم رایگان گیرد
نلــرزد موی بــر جانم چو قـــربانی به مینایت

کی دیدست ظلمت شب روز روشن در بغل گیرد
ز موی عنبرین چتری به خورشید ازل گیرد
به موسی خضر ره درس شرایــع در عمل گیرد
ببــال مـــرغ دانش ادمـــی راه زحـــل گیرد
بــه دور از چشم بــد بادا قــد سرو دل ارایت

چو چاه یوسف مصری مبین چاه زنخــدانت
ندارد همــسری با چشم تو چشم غــزالانت
دو چــشم نرگس بیمـــار شاگــــرد دبستانت
انــار ایــد بـــرون از روزن چاک گریبانت
بنا گــوشت نبردارد به گــوش المــاس لالایت