آرشیف

از راست به چپ : جناب  ثنا، جناب فرخاری و جناب  عثمانی

 

روز یکشنبه ،نهم اکتوبر 2011 شعرأ هرکدام مولانا (فرخاری)، اسحق (ثنا) ،انجنیر یونس (عثمانی) و داکتر عزیز (فاریابی ) درمنزل  عزیز فاریابی در شهر وانکوور کانادا نشستی دوستانه داشتند. ایشان غزلی مشترکی را بمثابه نشانۀ  آن  نشست یکجا باهم  سرودند که تقدیم دوستان میگردد.

درین وادی  دل عاشق  سخن ها از وفا  دارد .

اگر خواهی نظر افگن به باغ و گلستان اینجا
درخت آرزو هایش گلاب و میوه ها دارد .

که هر برگش سخن گوید ز گلبرگ و بهار خود 
که این گل غنچه ها  رازی دو عالم را بما دارد .

که زخم دل  زتیر مژگان کی دوا دارد .

زمستی راز خویشتن گفت برمن  صبا روزی 
که غنچه  در بستر باغ یک صد  ادا  دارد .

برگ گل بوی خویش پیچیده است در نقاب رنگ 
که  طفل نوزادش زباغبان  شرم و حیا  دارد .

یک  نیستان ناله در سینه ام پیچیده است 
هر  نفس آید  برون قوت صد  نوا دارد .
 

اسیر پنجه ی  زور افگن دشمن شود صیاد 
ترحم  نیست برصید عجب رسم جفا دارد .

شوم خاک رهی آن رادمردی ، کز رهی الفت 
برای خدمت  مردم  زجان و دل  وفا  دارد .

رسد کارم به رسوایی ، برد فکر و خرد از سر 
بت  نا مهربان  من  چینین  ناز  و ادا  دارد .

بنازم  پنجه زور  آوران   روز بیداری 
شرنگ  تلخ  رسوایی بکام  اغنیأ دارد .

"عزیز"نازنین   من  نوا   از دل کشد  دایم 
بگوش دل ز صدق خود صدای آشنا دارد .

گره بگشاید از فکرم ز نظم دلکش حافظ 
غبار راه فردوسی به چشمم توتیا  دارد .