آرشیف

 
 
توای ملای فرزنــــد شـــریــــرم           بنام دین چرا ســازی حقــــیرم
نمیدانی اصـــول زنـــدگــــانــــی           زحرف تونیــالایـــد ضمیـــرم
که چون دیو سیه تاریک رأیــــی           به رغمت آفتــاب چرخ پیـــرم
زسردی همچو رهبان مسیحــــی           تنورت پخته نتــوانـــد فتیــــرم
ملل دارد نشان، مهر تکـــامـــــل           من و آخوندو زندان عشیــــرم
صغیر افتاده ام درشـــام هجــرت           اگرچه شهره با نـــام کبیــــرم
نبینـــم گـــرتــرا آزاده میـــهــــن            کند بیرون لحد دستم بمیــــرم
شکوه و عظمت پارینـــــه ات را           حکایتها کنــــد بنـــد امیــــــرم
کنون ما مردم گم کــرده راهیــــم           گریز ازتو زراه نـــاگــزیــرم
خدا رحمی اگر بینی بحـــالـــــــم           بدام پنجـــه ی دزدان اسیــــرم
"چوطفلان تابه کی واعظ فریبـی           به سیب بوستان وجوی شیرم"
خدابخشد به مــا ابــــزارکــــاری          ازاین گیتی چرا سهمی نگیـرم
برم یکسر ترا درپـــای فــردوس           روانت بهره جوید از مسیــرم
سخن ریزم چو در درقالب نظــم           ببافم خامه از تــار حـــریـــرم
ادب را ازگهـــرپـــیـرایــــه دادم           تزرو شاخ را گیـــرد نفیــــرم
بلرزد ماه ومهرازفــرط شــــادی           زپژواک فلکـسای صفیـــــرم
ز(فرخاری) مرنج ای مایه ی عار
هـــدف رابا هــنر افتــــاده تیـــــرم
 
 
 
مولانا عبدالکبیر (فرخاری)
ونکوور، کانادا