آرشیف

 بــاطــراوت صـبــحــد م از لاله زارانــت شــوم

درفضای دشت وکوه وشهرو روستا یـت وطــن

 نگهت روح پرور وعطـــر بهــا را نــت  شــــوم

در امـید م تا بـــز خــم  پیــکرت  مـرحـــم شـوم

 یا  کــه خــــار چشـــم  جلاد شهیــــــدانت شــوم

آسمــا ن خـا طـــرم از کــوکـــبت آذ یـــن دهـــم

 در فراز هنــد و کش عنقـــای دور انـــت شـــوم

گــل بچیـــنم گــل زدا مـــان طــراوت زای تــــو

 اند لیـــب خوش نــوا و زیـب بســــتا نت شـــــوم

شهرانــد خوی تو بــــوده زاد گاهـــم ای و طـــن

 کا بلت روح و تنم پــــرورده قـــر با نـــت شــوم

پکـــتیــا و کنــد هـــارت را  بلـنــد آوازه یـــسـت

 سر بلــنــد از نــام نــامی  اورز گــا نـــت شـــو م

بلخ زیبـا هـــر نفــــس بــا لــد زمــو لا نــای بلــخ

ای وطــن خواهم فــــدای آن سخنــدانـــت شـــــوم

شهره عــلـم و هنـــر بـــوده هـــریــوایت  همیــش

تــــازه از یـــاد و هــــوای آب پــغمــا نــت شـــوم

 چون صبـــا آرم بــرا یت مژده ء صلــح و صفـــا

پیـــک امیــد سعــا د ت بــر یـــتــیمــا نــــت شـــوم

 ای وطــن , ای مـــادرم , ای  میهـن آبــــا ی مــــن

 ســـر نهــم در پـــای تو تـــا خــاک دا مــا نت شوم

 سر کشــم چون آفتـاب از خـــاورت هـــر صبحــد م

 ظلمتت را محـــــو ســـآزم پــــرتو افشـــا نت شــوم
 

 پا مکش هــر گــز ( عزیزه ) از بســا ط یــک دلـی

دل بگــفتـا  گر تــو چـــونــی مــن بفر ما نت شــوم