آرشیف

سخن هیس!

جوانان قلب جامعه است؛ لطفن به نفع یک شخص نتپید!

همه میدانیم که موفقیت، پیروزی و سربلندی در وحدت و اتحاد است. حاال چرا کسی برای این موفقیت، از تهِ دل کاری نمیکند و عالقهای ندارد؟ آیا این قابل باور است که کسی آرامش، رفاه، سعادت و ثبات را در جامعهاش نخواهد؟ به ویژه این نسلِ تازه نفس و قشر جوان. بدون شک جواب ما »نه« است. البته هدف همان سعادت همگانی، امنیت، صلح، ثبات و ترقی اجتماعی و شهری است. ظاهرن؛ خٌرد و بزرگ، باسواد و بیسواد، مدنی و غیر از آن؛ در جستجوی عدالت و انصاف و امنیت و انسانیت، آستین باال زدهاند و داد میزنند؛ اما اوضاع روز به روز وحشتناکتر میشود. آیا پشت این حقخواهیها و در البالی این همه شعار و حرف و سر و صداها و سخنرانیها چیزی نهفته است که کار را به جایی نمیکشاند؟
آیا ما نیز به سان مردم بر این ایمان داشته باشیم که اهداف بزرگ و ظاهرن پاک و منصفانه ما که همانا عدالت و انصاف است؛
خالصه شود به یک مهمانی و چند تا پیام رفیقانه و تقرری و اینطور چیزها؟ این را زنده مثال شنیدهایم؛ اما تا حاال در قالب باورمان نمیگنجد. اگر علتیابی شود؛ ضمن اینکه بدبختیهای ما ریشهی عمیقی در ردههای باالی حکومتی، تقرریهای دوستانه، کمکاری و فسادهای مختلف دارد؛ علت اساسی آن که در جغرافیای به نام غور همه را زیر خط بیچارگی و ذلت کشانیده است بسیار ارتباط دارد بر این نکات که ذکرآن بیمورد نخواهد باشد.
اول اینکه جوانان ما علیه هر نوع کمکاری و سهلانگاریهای که مثل روز روشن است، خوب سنگر میگیرند و خوب با طرح و پالن حرکت میکنند و بدون شک خالی از تاثیر و فایده هم نیست؛ اما و صد اما که ناخودآگاه و یا خودآگاه عینکی از جنس قوم، قبیله و سمت و منطقه را بر چشم میزنند و هدف اصلی را رها کرده بر آتش مشکالت و بدبختیهایمان هیزم میافزایند، اینجاست که عدهای استفاده جو را کمک میکنیم تا برای بقای شان و برای ادامهی خیانتها و کم کاریهای شان نسخهی فرمانبرداری کما فیالسابق را با قلم خودمان تجویز میکنیم و بیشتر و بیشتر ظلم و ستم را بر آغوش میکشیم.
دوم اینکه اگر درست قضاوت کنیم و ستون استدالل ما ترکیبی از شعور و عقل و سواد و بخصوص نیازهای جامعهی مان باشد، بدون شک در مییابیم که عدهای از درسخواندههای ما فقط برای خودشان داد میزنند، یعنی تا مرز کاریابی و مصروفیت، که این خودش به نحوی از انحا سنگ میاندازد بر راهِ تعدادی که صادقانه برای خدمتگزاری و صلح و ثبات و انصاف و انسانیت و عدالت، انرژی مصرف میکنند و توهین و تحقیر و اخطار را متحمل میشوند و شوربختانه که دفاع از حقوق مردم و شهروندان ما به این دیار قاعدهی ندارد و همانطور تعریفی که برای حق طلبی و آزادی بیان ارایه شده است، بسیاریها یا نخواندهاند ویا نفهمیدهاند و یا هم نخواسته اند که بفهمند.

برای دریافت نسخه کامل ماهنامه هیس!، اینجا را کلیک کنید