آرشیف

یافته‌های روزنامه ۸صبح نشان می‌دهد که دست‌برد طالبان به کمک‌های توزیع‌شده به خانواده‌های بی‌بضاعت در غور، سبب شده که فعالیت موسسه‌های مددرسان در این ولایت متوقف و هزاران خانواده نیازمند از دریافت کمک‌ها محروم شوند. در چهار ماه گذشته این دومین بار است که نهادهای مددرسان فعالیت‌های خود را در غور متوقف می‌کنند. طبق اظهارات منابع معتبر، صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) از طریق موسسه‌های داخلی حدود ۴۸ هزار خانواده را مستحق دریافت کمک‌های نقدی شناسایی کرده‌، اما از این میان تنها شش هزار و ۵۰۰ خانواده موفق به دریافت کمک‌ شده‌اند. منابع می‌گویند که مقام‌های محلی طالبان در غور ۳۰ درصد کمک‌های توزیع‌شده به افراد نیازمند را از طریق اربابان روستاها گردآوری و به افراد خود اختصاص می‌دادند. با توقف روند توزیع کمک‌های بشردوستانه به دلیل دست‌برد طالبان، حدود ۴۱ هزار و ۵۰۰ خانواده از دریافت کمک‌های نقدی محروم شده‌اند.

بر‌اساس اظهارات منابع معتبر، روند توزیع کمک‌های بشردوستانه در غور روز چهارشنبه، ۲۴ حمل سال روان خورشیدی، برای دومین بار متوقف شده است. صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) بر‌اساس یک سروی عمومی قرار بود به ۴۸ هزار خانواده کمک‌های زمستانی توزیع کند. یونیسف برای هر خانواده مبلغ ۲۷۵ دالر امریکایی در نظر گرفته بود. قرار بود این کمک‌های نقدی در دو دور جداگانه به دسترس خانواده‌های بی‌بضاعت قرار بگیرد؛ دور اول ۱۹ هزار افغانی و دور دوم شش هزار افغانی. از این میان تنها شش هزار خانواده در ولسوالی لعل‌وسرجنگل و ۵۰۰ خانواده دیگر در ولسوالی ساغر ولایت غور از این کمک‌های نقدی مستفید شده‌اند. ادامه توزیع این کمک‌ها اما در ماه حمل سال روان خورشیدی به دلیل دست‌برد افراد طالبان به کمک‌های توزیع‌شده به خانواده‌های مستحق، متوقف شده است. ۴۱ هزار و ۵۰۰ خانواده دیگر تاکنون موفق به دریافت کمک‌های نقدی نشده‌اند.

این کمک‌های یونیسف برای خانواده‌های دارای کودکان دارای معلولیت، خانم‌های حامله و شیرده و خانم‌هایی در نظر گرفته شده بود که سرپرست خانواده هستند. کمک‌های صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد از طریق دو موسسه داخلی (موسسه انصاری و موسسه RRAA) براساس یک قرارداد توزیع می‌شد. ولسوالی‌های تولک، ساغر، شهرک، پسابند و تیوره زیر پوشش موسسه انصاری قرار داشتند و ولسوالی‌های دولینه، لعل‌وسرجنگل، فیروزکوه، دولت‌یار، مرغاب، الفاروق‌، الله‌یار و چهارسده هم زیر پوشش موسسه RRAA قرار داشتند.

مقام‌های محلی طالبان در غور نیز تعلیق فعالیت نهادهای مددرسان را تایید می‌کنند، اما می‌گویند که این نهادها بدون هیچ دلیلی توزیع کمک‌ها را تعلیق کرده‌اند. دفتر مطبوعاتی والی طالبان برای غور روز جمعه، ۲۶ حمل، با نشر خبرنامه‌ای گفته است: «دفتر یونیسف از چند روز به این‌ سو فعالیت و کمک‌رسانی‌هایش را بدون کدام دلیل موجه در ولایت غور به تعلیق در‌آورده است.» این خبرنامه می‌افزاید: «در راستای فعالیت و طرزالعمل دونر‌ها و موسسات در غور هیچ‌‌گونه مزاحمت و چالش از طرف ارگان‌های دولتی وجود نداشته و ندارد.»

موسسه‌های مددرسان برای بار نخست در زمستان سال گذشته خورشیدی فعالیت‌های خود را در غور متوقف ساختند. بر‌اساس اسنادی که در اختیار روزنامه ۸صبح قرار گرفته است، علت توقف فعالیت این موسسه‌ها، دخالت افراد و مقام‌های محلی طالبان در روند توزیع کمک‌های بشردوستانه بوده است. طبق این اسناد، افراد طالبان به مداخله در روند سروی خانواده‌های نیازمند، چگونه‌گی توزیع کمک‌های بشردوستانه، وساطت در استخدام افراد به‌عنوان تسهیل‌کننده‌گان کمک‌های بشردوستانه و دست‌برد به کمک‌های توزیع‌شده به خانواده‌های نیازمند، متهم‌اند.

احمدشاه دین‌دوست، والی طالبان در غور، زمستان سال گذشته خورشیدی اما با ارسال تعهد کتبی مبنی بر عدم مداخله در کارهای موسسه‌های مددرسان، از دفتر هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه در کابل تقاضا کرده بود که روند توزیع کمک‌ها در غور را از سر بگیرد. با وجود این تعهد کتبی اما افراد طالبان دوباره در امور موسسه‌ها مداخله و مقداری از کمک‌های توزیع‌شده به نیازمندان را از طریق اربابان روستاها گردآوری کرده‌اند. منابع می‌گویند که ولسوالان طالبان در غور اربابان را وادار می‌کردند تا ۳۰ درصد کمک‌های توزیع‌شده به خانواده مستحق را کسر و به مقام ولسوالی تسلیم کنند.

تعهد والی طالبان در غور به موسسه‌های مددرسان چه بود‌؟

بر‌اساس یافته‌های روزنامه ۸صبح، در ماه سنبله سال گذشته خورشیدی کمک‌های بشردوستانه برای خانواده‌های نیازمند در ولایت غور افزایش یافته بود و طالبان نیز همزمان با افزایش این کمک‌ها، ساخت‌وساز جاده‌های محلی را در سطح ولسوالی‌ها و روستاهای این ولایت آغاز کردند. بر‌اساس اظهارات منابع محلی، افراد طالبان مقداری از کمک‌های توزیع‌شده از سوی موسسه‌ها به افراد نیازمند را دوباره از نزد آنان گردآوری می‌کردند و برای ترمیم جاده‌های محلی اختصاص می‌دادند. افراد طالبان در نخستین مورد روند گردآوری مقداری از کمک‌ها از نزد خانواده‌ها را در ماه سنبله از ولسوالی چهارسده ولایت غور آغاز کردند و این روند در همه ولسوالی‌های غور جریان پیدا کرد.

اداره هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل متحد پس از دریافت گزارش‌ها درباره دست‌برد افراد طالبان به کمک‌های توزیع‌شده به مستفیدشونده‌گان کمک‌های بشری، به تاریخ ۳۰ جدی ۱۴۰۱همه فعالیت‌های مددرسانی‌اش در غور را متوقف کرد. منابع به روزنامه ۸صبح تایید می‌کنند که به تعقیب این اقدام موسسه‌های مددرسان، نشست‌هایی میان نماینده اداره هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل متحد و والی طالبان برای غور، برگزار شد‌. نماینده این اداره به والی طالبان در غور تذکر داد که تنها بر‌اساس شرایط و پالیسی‌های از پیش تعیین‌شده این اداره، می‌تواند فعالیت‌های امدادرسانی در غور را از سر بگیرد.

طبق اظهارات منبع، احمدشاه دین‌‌دوست، والی طالبان برای غور، در نخست با شرایط اداره هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل‌ متحد توافق نمی‌کرد، اما پس از مدتی در ۴ حوت ۱۴۰۱ خورشیدی برای از‌سرگیری فعالیت‌های موسسه‌های مددرسان با شرایط پیشنهادشده در غور موافقت کرده است. او تعهد خود را مبنی بر عدم مداخله او و جنگ‌جویانش در امور موسسه‌های مددرسان به‌گونه کتبی به دفتر مرکزی اداره هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل متحد در کابل فرستاده است.

این نامه که یک نقل آن به دسترس روزنامه ۸صبح قرار گرفته است، زیر عنوان «نامه تعهدسپاری پیرامون ازسرگیری مساعدت‌های بشری در ولایت غور» به کابل فرستاده شده است. این نامه از سوی والی طالبان برای غور و ولسوالان این گروه در این ولایت عنوانی داکتر رمضان الاکبروف، معاون نماینده ویژه سرمنشی سازمان ملل متحد و هماهنگ‌کننده کمک‌های امور بشری برای افغانستان، فرستاده شده است.

در بخش تفاهم عمومی این نامه آمده است: «ما موافقه می‌نماییم که تمام کمک‌های بشری در ولایت غور بدون هیچ مداخله به منظور مصادره، جمع‌آوری مجدد و یا تغییر مسیر آن از مردم مستحق چه به‌شکل کلی و یا جزوی تطبیق خواهد گردید.» در ادامه این بحث همچنان از عدم‌ مداخله در همه مراحل توزیع کمک‌های بشردوستانه و نیز روند استخدام کارمندان موسسه‌های مددرسان تعهد سپرده شده است. تامین مصونیت و امنیت کارمندان نهادهای کمک‌رسان و جلوگیری از تهدیدها چه به‌طور شفاهی و یا فزیکی و خودداری از بازداشت خودسرانه و آزارواذیت آنان موضوع دیگری است‌ که والی طالبان برای غور در همه ولسوالی‌های این ولایت به آن متعهد شده است.

در بخش دیگر از این نامه، والی طالبان برای غور متعهد شده است که روند ارزیابی و توزیع کمک‌ها به‌صورت مستقل توسط همکاران سازمان‌های مددرسان صورت خواهد گرفت و مقام‌ها و افراد مسلح طالبان در جریان ‌ارزیابی‌ها و توزیع کمک‌های نهادهای مددرسان حضور نخواهند داشت. عدم مطالبه مشخصات افرادی که مستحق دریافت کمک‌های بشردوستانه شناخته می‌شوند، از موارد دیگری است که والی طالبان برای غور به رعایت آن متعهد شده است. او همچنان از عدم‌ توزیع کمک‌ها به افراد در داخل و یا بیرون از دفاتر مقام‌های محلی این ولایت به جانب سازمان‌های کمک‌رسان تعهد سپرده است.

با توجه به این تعهد کتبی، اداره هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه فعالیتش را در ماه حوت سال گذشته خورشیدی در غور از سر گرفت. همچنان دو تن به نماینده‌گی از اداره هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل متحد به ولایت غور سفر کرد و نزدیک به یک ماه در این ولایت اقامت گزید‌ند. آن‌ها موظف بودند به محض این‌که گزارش‌هایی درباره گردآوری مجدد کمک‌ها از سوی مقام‌های طالبان در سطح ولسوالی‌ها دریافت کنند، موضوع را به اداره محلی طالبان به شمول والی، معاونت ولایت و رییسان دخیل در روند توزیع کمک‌ها گزارش بدهند.

با این شرایط موسسه‌های همکار سازمان ملل متحد فعالیت‌های امدادرسانی خود را در ماه حوت سال گذشته خورشیدی در غور از سر گرفتند. از این میان صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) روند توزیع کمک‌هایش را از طریق موسسه‌های داخلی در شماری از ولسوالی‌های غور آغاز کرد، اما با گذشت چند روز معدود گزارش‌های مبنی بر گردآوری کمک‌های توزیع‌شده به نیازمندان از سوی افراد طالبان در ولسوالی‌های تیوره، دولینه و شهرک این ولایت همه‌گانی شد. یونیسف پس از حصول اطمینان از صحت این گزارش‌ها، فعالیت‌هایش را دوباره در ولایت غور به‌گونه مطلق متوقف کرده است.

توقف توزیع کمک‌های یونیسف در غور سبب شده که بیش از ۴۱ هزار خانواده دارای زنان حامله و شیرده، زنان سرپرست خانواده و کودکان دارای معلولیت، از دریافت این کمک‌ها محروم شوند. لیلا، یکی از باشنده‌گان ولایت غور است که سرپرستی خانواده چهار‌نفری را بر‌عهده دارد. کمک‌های موسسه‌های مددرسان که تنها روزنه امید این خانواده به شمار می‌رفت، اکنون لیلا و خانواده‌اش را نگران ساخته است. لیلا در صحبت با روزنامه ۸صبح می‌گوید: «چشم و امید من و اولاد‌هایم به همین چهار قران و روپیه بود که همین موسسه می‌داد. روزی که سروی شدیم، خیلی خوشحال بودیم، اما حالا می‌گویند که موسسه کمک نمی‌کند.» این باشنده غور می‌افزاید: «طفلک‌هایم خرد هستند، از توانایی کار نیستند. وقتی از قطع کمک‌ها شنیدم، فکر کردم زنده‌گی به سرم تاریک شد؛ چون دیگر هیچ راه درآمد نداریم.»

سیماگل، یکی دیگر از باشنده‌گان ولسوالی تولک ولایت غور است. او می‌گوید که شوهرش برای کار به ایران رفته و اکنون خودش سرپرست خانواده‌اش است. سیماگل پنج کودک دارد و به دلیل این‌که زن شیرده است، مستحق دریافت کمک‌های نقدی بشردوستانه شناخته شده است. سیماگل می‌افزاید: «از ناداری و بیچاره‌گی چیزی به خانه نبود که شوهرم ما را بدون سرپرست ایلا کرد و به ایران رفت. حالا من و اولاد‌هایم که یک طفل شیرخوار هم دارم، تنها زنده‌گی می‌کنیم.» سیماگل علاوه می‌کند: «از این‌که به ما کمک می‌شد، خیلی خوش بودم؛ چون شوهرم در ایران است و پول ایران هم حالا بسیار پایین است. با این کمک می‌شد نصف سال خود را تیر کنیم و خرج و خوراک بهتری به اولاد‌های خود آماده کنم، اما حالا می‌شنوم که کمک‌ها بند شده و دیگر کمک نمی‌دهند که مرا بسیار غمگین کرده است.»

چگونه‌گی دست‌برد طالبان به کمک‌های توزیع‌شده

منابع معتبر به روزنامه ۸صبح می‌گویند که طالبان از یک سال به این ‌سو مقداری از کمک‌های نقدی و غیرنقدی که از سوی موسسه‌های مددرسان به افراد بی‌بضاعت در ولایت غور توزیع شده است را دوباره جمع‌آوری کرده‌اند. روزنامه ۸صبح نیز در ماه جدی سال ۱۴۰۱ خورشیدی در مورد دست‌برد افراد طالبان به کمک‌های توزیع‌شده موسسه‌ها به خانواده‌های نیازمند، گزارشی را منتشر کرده است. https://8am.media/a-seekers-eye-to-a-strangers-pocket/

منابع محلی به روزنامه ۸صبح تایید کرده‌اند که در سال گذشته خورشیدی افراد طالبان کمک‌های توزیع‌شده نقدی و غیرنقدی موسسات انصاری و ورلدویژن را به‌گونه کامل از مردم جمع‌آوری کرده‌اند. پس از نشر گزارش‌ها و شکایت باشنده‌گان ولایت غور از گردآوری کمک‌های توزیع‌شده، مقام‌های طالبان در غور به اربابان روستاها وظیفه سپردند تا بخشی از کمک‌ها را از نزد افراد جمع‌آوری و به آنان تسلیم کنند.

منابع در ولسوالی تولک ولایت غور توضیح می‌دهند که طالبان ۳۰ درصد کمک‌های توزیع‌شده موسسه‌ها به افراد نیازمند را از طریق اربابان روستاها جمع‌آوری کرده و تسلیم گرفته‌اند. اربابان روستاها مکلف بودند ۳۰ درصد کمک‌های توزیع‌شده را به ولسوال‌های طالبان تسلیم کنند. در کنار این، افراد طالبان در روند سروی نیز مداخله می‌کردند و سعی داشتند با وارد ساختن فشار بر اربابان روستاها، جنگ‌جویان خود را نیز در فهرست افراد بی‌بضاعت شامل کنند.

دخالت طالبان تنها به بخش سروی، توزیع کمک‌ها و روند استخدام کارمندان این موسسه‌ها خلاصه نمی‌شود؛ بل منابع تایید می‌کنند که مقام‌های محلی طالبان در غور در این اواخر به موسسه‌هایی که طی قراردادهای جداگانه مسوولیت توزیع کمک‌های بشردوستانه را داشتند، گفته بودند که قسمتی از کمک‌ها را به اسفالت و ترمیم شاهراه هرات – غور اختصاص بدهند. افزون بر این، منابع تایید می‌کنند که طالبان به کارکنان این موسسه‌ها در غور نیز دستور داده‌اند تا معاش یک‌ماهه‌شان را برای بازسازی شاهراه هرات – غور کمک کنند.

هرچند کارمندان سازمان ملل متحد در غور دفتر ندارند، اما کمک‌های بشردوستانه در این ولایت از طریق موسسه‌های داخلی توزیع می‌شد. یونیسف تا کنون به‌گونه رسمی درباره تعلیق کمک‌هایش به خانواده‌های نیازمند چیزی نگفته است؛ اما بر‌اساس اطلاعاتی که در اختیار روزنامه ۸صبح قرار گرفته، موسسه‌های داخلی حاضر نیستند با شرایط موجود و ادامه مداخله طالبان در امور آن‌ها، پروژه‌های کمک‌رسانی در غور را ادامه دهند.

منبع: ۸ صبح