آرشیف

شاهراه هرات ـ غور، امن‌ترین مسیری که شمار زیادی از شهروندان کشور از طریق آن رفت‌و‌آمد داشته‌اند، اکنون نا‌امن شده و دزدهای مسلحانه در آن افزایش یافته است. این شاهراه که از ولسوالی‌های ادرسکن، فرسی و در قسمت‌هایی از شیندند می‌گذرد، هرات را به ولایت غور وصل می‌کند. باید تذکر داد که ولایت غور از دو مسیر با هرات وصل می‌شود؛ یکی ولسوالی‌های ذکر شده و دومی سرکی که از چشت شریف می‌گذرد.

شاهراه هرات ـ غور که از ولسوالی‌های ادرسکن و فرسی هرات می‌گذرد، در چند سال اخیر یکی از امن‌ترین مسیرهایی بود که مسافران هیچ نوع نگرانی‌ای نداشتند و تهدیدی متوجه آن‌ها نبود. اخیراً این شاهراه به نا‌‌امن‌ترین مسیر تبدیل شده است که مال و حتا نان مردم به سرقت می‌رود.

شماری از باشنده‌گان غور می‌گویند که در این اواخر دزدی‌های مسلحانه در این مسیر به‌گونه‌ نگران‌کننده افزایش یافته است و این وضعیت به‌صورت دوام‌دار جریان دارد.

حفیظ (نام مستعار) که در این مسیر رفت‌و‌آمد دارد و راننده یک موتر مسافرکشی نوع فلان‌کوچ است، می‌گوید که از دو ماه به این طرف در این مسیر دزدی‌ زیاد شده است. به گفته او، مردان مسلح موترها را توقف می‌دهند، مسافران را از موتر پایین کرده آن‌ها را تلاشی می‌کنند و تمام اموال آن‌ها به شمول مبایل، واسکت، پتو، ساعت، انگشتر و حتا کفش‌های پاهای‌شان را با خود می‌برند. حفیظ می‌گوید که در یک ماه گذشته بارها شاهد این وضعیت بوده است. او می‌افزاید که دزدان این مسیر حتا کوچک‌ترین شئ‌ با ارزش پنج افغانی را نیز از مسافران می‌گیرند.

عثمان نیز در این مسیر رفت‌و‌آمد دارد. او راننده موتر باربری نوع کاماز است که از مدتی به این سو در این مسیر کار می‌کند. عثمان در این اواخر نگران است و می‌گوید که آن‌ها به دلیل این دزدی‌ها حتا نمی‌توانند مصارف‌شان را به دست آورند.

عثمان روایت تلخی از یک واقعه دزدی در این شاهراه دارد. او می‌گوید، باری پس از این‌که بارگیری موترش تکمیل می‌شود، هرات را به مقصد غور ترک می‌کند. در ساحات چاهک و دشت داشک ولسوالی ادرسکن هرات دزدان مسلح موترش را توقف می‌دهند و با تهدید و زور اسلحه آن‌ها را پایین می‌کنند و می‌گویند تا زمانی که به شما چیزی گفته نشود، حق ندارید نگاه کنید و حرف بزنید. عثمان و هم‌سفرانش ساعت‌ها منتظر می‌مانند تا از طرف دزدان به آن‌ها اجازه صحبت کردن یا دیدن داده شود، اما دزدان به کار خود ادامه می‌دهند و به آن‌ها هشدار می‌دهند که نباید حرف بزنند یا نگاه کنند. پس از نزدیک به ۱۰ ساعت، به آن‌ها اجازه می‌دهند تا سوار موترشان شوند. دزدان آخرین دستورشان را هم صادر می‌کنند و می‌گویند حق ندارید تا یک ساعت دیگر حرکت کنید؛ باید در همین موقعیت توقف داشته باشید. این دستور ظاهراً به این منظور داده می‌شود که دزدان فرصت کافی برای فرار و دور شدن از ساحه داشته باشند.

به گفته این راننده، وقتی دزدها از ساحه دور می‌شوند، او متوجه می‌شود که حدود ۱۰ موتر باربری و مسافر‌بری دیگر هم در نزدیکی آن‌ها توقف داده شده است. می‌گوید اموال تمام این موترها را به موترهای دیگری که مربوط به دزدان مسلح بود، بارگیری کردند و با خود برد‌ند.

عثمان می‌گوید که تمام پول نقد سرنشینان این ۱۰ موتر و مواد غذایی شامل برنج، روغن، آرد و سایر مواد خوراکی که در این موترها بار بود، توسط دزدان گرفته شد.

به گفته عثمان، سرنشینان این موترها بسیار پریشان شده بودند؛ زیرا تعدادی از آن‌ها پس از مدتی طولانی برای خانه‌های‌شان مواد غذایی خریده بودند و تعدادی دیگر برای دکان‌‌ها جنس می‌بردند که همه مجبور شدند با دست و جیب خالی به خانه‌های‌شان برگردند.

مسافران این مسیر با ابراز نگرانی از دوام این وضعیت می‌گویند که روزانه ده‌ها موتر باربری و مسافر‌بری در این مسیر طعمه دزدان مسلح می‌شوند و این وضعیت برای مردم قابل تحمل نیست. آنان می‌گویند هیچ وقت شاهد نبوده‌اند که مواد غذایی و «اموال خانه‌گی» مردم هم دزدی شود.

دزدی در شاهراه هرات ـ غور به پنج سال پیش بر‌می‌گردد‌، زمانی که در نیم این مسیر نیروهای دولتی مستقر بودند و بر نیم دیگر افراد طالبان تسلط داشتند. در آن زمان نیروهای دولتی طالبان را و طالبان نیروهای دولتی را به دزدی و اخاذی در این مسیر متهم می‌کردند.

پس از به قدرت رسیدن مجدد گروه طالبان در کشور، این گروه بزرگ‌ترین دستاورد خود را تأمین امنیت و از بین بردن دزدی‌های مسلحانه عنوان می‌کند؛ اما خلاف این ادعا، مردم روزانه شاهد افزایش دزدی‌ها و سرقت‌های مسلحانه در سطح کشور هستند.