X

آرشیف

چـكامـة ديـگـر
دسامبر 5, 2014

استاد غلام حیدر یگانه

دنبال کردن نویسنده

زين آشيان سوخته چون قصه سر كنم
وين قصه هاي سوخـته بار ديـگر كنـم
از دل حكايـه هاي دگـر با جگـر كنـم
دل را به خون و ديده به خونابه تركنم
بهتر كه همچو دود ز آتش گـذر كنم
با سيلهاي اشك، سخن مختصر كنـم
ني،ني،چرا زخويش چو دشمن حذركنم
چون شاه دل ، وطن به سريرشرركنـم

من تـاجـدار دولت بـيـدار خــاورم
پهنـاي پرطليعـة انـــوار ، كـشورم
گلهـاي پرتـرانـة بيمـرگ لـشكـرم
در رزم اژدهـاك و نبرد سكنـــدرم
اي، زخمهـاشمـرده برآسيب پيكرم
منگـر به دوش درد فتـاده فـروسرم
آنـم كـه در همـاهم غوغـا خطر كنم
با سر كـرانه هاي خطر، پي سپر كنم

ديـگـر هـمم ز بيـم عـدو روي زرد نيست
كاين سوگ ديرپاي دگر، سوگ فرد نيست
گـريم اگـر چـه گـريه سـزاوار مــرد نيست
كامــروز آن طـلايــة گــردون نــورد نيست
زاسفنـديـار معــركه جـولان گــرد نيسـت
در گـيرودار حــادثـه، مــرد نـبـرد نـيست
آتش زنم به خويش و نيستان خبر كنم
تـا بلـخ و نيمروز و بدخشان دگر كنـم

«پاميــر» ، اي عـزيـز بــزرگ بلنـد راي
ديو چه غم به بال توكردست سست پاي
اين ابر تيره چيست ترا بر سر اي هماي
مردم زبيم و وسوسه، پاميـر، هـاي هاي
دود كتاب و مدرسه، مسجد؟ چه گفتم،آي
نفرين به شور وسوسه ،نفرين به ژاژخاي
پيـش آر تا چـكامـة ديگـر ز بـر كنم
سهراب را به رستـم دستان پسر كنم

اي واي، من چه قصه سراي فسانه ام
در شهربند خـامش افسانه ، خانه ام
از شاخسـار بـاغ ، چه پرسي نشانه ام
خاكستري نمـانده هـم از آشيـانه ام
من يـادگـار هيبـت خشـم زمانـه ام
نـدبـه سـراي بغض غـم بيكـرانه ام
كو داد خواه من كه چو هنگامه سر كنم
زارش دل عـزيــز و نـزارش جگـر كنم

صوفيه ـ ۱۹۹۲
 

X

به اشتراک بگذارید

Share

نظر تانرا بنویسد

کامنت

استاد غلام حیدر یگانه

نوشتن دیدگاه

دیدگاهی بنویسید

مطالب مرتبط

پر بیننده ترین مقالات

مجلات و کتب

پیوند با کانال جام غور در یوتوب

دریکی از روزهای پرحادثه ی روزگار که آفتاب از سوراخ ابر های کم پشت به دره می تابید وتابش اشعه ی زرین آفتاب شاخ وبرگ درختان را طلایی جلوه میداد وبر زیبایی های برگ ریزان پاییز میافزود .دره تنگ وکوه ها به ما نزدیکتر بود .راه همه ریگزار وکم عرض بود ،آبادی ها همه به یگدیگر شبیه،بام ها گلی ودیوار ها سنگی وآلونک های ایلاقی از زیر برگ وشاخ درختان سرکشیده بود در چنین روزی من به باغ (کنداخ )که در کناره ی شمالی رود مرغاب از شرق به غرب افتاده رسیدم .سکوت عجیبی بر باغ بال گسترده بود . باغ نشینان (کنداخ ) را رسم است که بادمیدن بهار به این باغ وسیع بساط کشی میکنند وآلونک های از نی وگل وسنگ میسازند وزیر درختان تنومند تخت وصفه برای استراحت میسازند وبه باغ اندرون بر سایه گاه می نشینند وچون مهمان از راه رسد بر صفه می نشیند وخوان می نهند سخت بزرگ از توت وزرد آلو وسایر اطمعه واشربه و خوشی ونشاط بر شاخساران وبه دره می پیچد .تا اول قوس این بساط واین باغ گرم است بعد به قشلاق زمستانی کوچ میکنند وزمستان را به خوشی به امید بهار دیگر میگذرانند . وکیل ۲۹عقرب ۱۴۰۳ چهارسده #ولایت_غور #باغ_کنداخ #چارسده #پاییز_افغانستان #موسیقی_محلی #زندگی_روستایی #طبیعت_افغانستان #دره_مرغاب #گلابی_و_توت #زندگی_کشاورزی #GhorProvince #KhandakhGarden #Chaharsada #AutumnInAfghanistan #LocalLife #RuralAfghanistan #MurghabValley #AfghanNature #TraditionalVillageLife
This error message is only visible to WordPress admins

Reconnect to YouTube to show this feed.

To create a new feed, first connect to YouTube using the "Connect to YouTube to Create a Feed" button on the settings page and connect any account.

گزارشات و مصاحبه ها