X

آرشیف

من آن گم کرده فرزندم که تا محشر نخواهم دید
دسامبر 23, 2014

استاد فضل الحق فضل

دنبال کردن نویسنده

نالـه هــا، نـوحـه هــای مـادری که در رثـای فـرزند نـوجـوانــش کـه در آب غــرق  و جنازه اش هـنـوز پیـدا نشـده بود ولی با کـمــال صـبـر و ثـبـات  به  پیـشـگاه حـضـرت ذو الـجــلال  دســت نیازش را  به در گاه بـی نیـاز به تـضـــرع  بالا کـرده بـود  و چـنـیـن مـیـگــفــت که :
 

شهید عبدالطیف
شهید عبدالطیف
 

 
مـن آن گـم  کـرده  فــرزنــد م  کـه  تا مـحـــشــر نـخـو اهـــم  د یــد
د  گـــر  د یـــد ا ر  آن  فـــر زنــــد   مــحــبّـو ب   دل   ا فــگـا ر م
————————————————————–
 
بـه  در یــا  غــــــر ق  گـــــر د یــــده  نـــد ار م  مـــن  ســـرا غ  او
کـــجــا  شــــد آ ن  عــــز یـــــز  د ل   کــه  دارم   ا شــتــیــا ق  ا و
 
بــســـا ز م  مـــن  بـه  د رد   ا و ،  بـســــوز م   د ر   فـــرا ق  ا و
فــد ا یـــی  نــــر گـس  چـشـــــــم  و  لــبـــا ن  و  د ا غ   د ا غ  او
 
بـه  یـا د  آ یــد  فـــر و غ   د یــد ه  و  چـــشــــم  و  چــرا  غ  ا و
نـــمــــو د  صـــورت   زیــبـــا  و  آ ن   گــلــهــــا یـی   بـــا غ  او
 
 
خــد ایـا چـیـســت  ؟ جـز  مـهــرت  کـه   ســوزد  درد  و دا غ  او
بـگــــرد م   در گـلـــســتـا ن   جــمــــــا ل   و بـا غ   و  را غ  او
 
بـبـــو ســــم  در خـیــا ل  خــو د   د و چــــشـــم  چـون  ایـا غ  او
مـجـســــم  در  نـظـــر هـــــر د م  مــرا حـــســـن  و  و فـــا ق  او
 
مـن آن گـم  کـرده  فــرزنــد م  کـه  تا مـحـــشــر نـخـو اهـــم  د یــد
د گـــر  د یـــد ا ر  آن  فـــــر زنــــد   مــحــبّــو ب   دل  ا فــگـا ر م
———
د لـــــی  دارم  کـــــه  بـا شـــــد  ســــو گـوار   و دا غـــد ار  ا و
بــســــوزد  د ر مــیـــا ن   آ تـــــش  هــجـــــر  و  شــــــرا ر  او
 
مــیـــــا ن    خـا طــــــرا ت   جــا ود ا نـــــش  د ر  کــنــــا ر او
کـه   بـــوده  عـــــّـزت  مــــا د ر  هــمـــیـــشــه  ا ز شــعــــا  او
 
د ل  و جـــا نـــم   فـــد ا یــی  خــنــد ه هـــای  غــمـگـســـا ر او
خــد ا یــا  !  شـفـقـــتـی  بـا ری  که  هـــســـتــم  ا نــتـظـا ر ا و
 
بـبـخـشــا یـم  دلـــی  دیــگـــر  کـه  د ل   گــشــتـه   شــکار او
د لــــــم  رفــتـه  ز  د ســت  مـــن  نــــد ا ر م  اخـــتـــیــا ر او
 
خـد ا یا  ! کـیـسـت  ؟ غــیــر از تـو که سـازد سـهــل   کا ر او
گـشــا یـی  مـشـکـل ســخـــتــم  که  هـــســتــــم  نـا قـــرار  ا و
 
د رو د   بـیــکــــرا ن   یــا ربّ  !   نــثــا ر  او   نــثـــا ر  او
نـثــا ر قـلـــب  پـا ک  و هـــردو  چـــشـــــم   پـر خـمــا ر  او
 
بـه  مـا در مـا نــد ه  ا یـنـک  خـا طـــرا تـــش  یـا د  گـا ر او
یـکــی  تـمـثـا ل  ز یـبــا  و  د یگـــر سـنــگ  مــــــزا ر  ا و
———-
مـن آن گـم  کـرده  فــرزنــد م  کـه  تا مـحـــشــر نـخـو اهـــم  د یــد
د گـــر  د یـــد ا ر  آن  فـــــر زنــــد   مــحــبّــو ب   دل  ا فــگـا ر م
——
لـطــیــف !  ا ی  سـر و بـا غ  مــن  و ا ی  نـو تـک  جـو ا ن  مـــن
کــهـــیـــن  فـــر زنــد  مـحـبــوبــــم  عـــز یــز  قــــــد ر د ا ن مـــن
 
د لــی   مـن   مـغـــز  مــن جــســـم  مــن  ، رو ح   و  رو ا ن  مــن
جــو ا ن  مـــن  ،جـهــــا ن   مـــن   زمـیـــن  و  آ ســـمـــا ن  مـــن
 
نــمــو د  مــکــتــب  و  مــنــــز ل   عـــز یــــز  کـا ر د ا ن   مـــن
چــگــو یــم  مــن  بـه   وصـــف  تــو  نـمـیــگـــرد د  زبا ن  مــن
 
ر بــو ده  د ل   ز مــن  یــکــــــســر  چــــرا غ   کا ر و ان   مـــن
بـه گــو ش  کـهــکـشــا ن  ر فــتـه  نــو ا ی  مــن  فــغـــا ن  مـــن
 
د لــــم  را  مـــی  ربــا یــد  ا ی  عـــز یــزا ن   د لـــســتـا ن مـــن
خــد ا یـا  !   شــفــتــی  بـنـمـــا  چـو  کـــرد ی  ا مـتـحـــا ن  مـــن
مـن آن گـم  کـرده  فــرزنــد م  کـه  تا مـحـــشــر نـخـو اهـــم  د یــد
د گـــر  د یـــد ا ر  آن  فـــــر زنــــد   مــحــبّــو ب   دل  ا فــگـا ر م

———
استاد فضل الحق فـضل
چغچران  دیـار فیروزکوه جوزای 1390 هـجــر ی شـمـســی
این پا رچـه   در رثای  عـبـد ا لـطیــف جـان نو جـوان (16 سا لـه  متـعــلــم صـنـف دهــم لیسـهُ سـلطان علا ءالدین غـوری ) فــر زنــد  مـحــتـر م  مـحــمــد عا رف خان ( مـا مـور ریاسـت صحـت عا مه ُ ولایت  غـور ) و لــد  مـیـر زا و لــی  مـحــمــد خـان سـکـونـت ا صــلـی تیـوره و  فـعـلا با شـنـده ُ شـهــر چـغــچــران  در حا لــی ســروده شــد ه که خـود م از یک فا صـلـه ُ دور تـر نوحه ها و گـریه  هــای مادر وسـایـر اقـارب اصـولی دوستان وعـزیزا ن وبخصوص  اهـــل معــا رف را که بیش از یکهـزار نفـر میشـد  وبرای کشـیـد ن جنازهُ این نو جوان به شـدت  تلاش داشتـنـد  را میـشـنـیـد م و لی ا یــشان هـر گز فـکــر نـمـیـکـردند که مـن آنـهــا را چو ن سـایه ُ ایـشـان  در غــم هــمــرا هـــی میـکـردم.

 

X

به اشتراک بگذارید

Share

نظر تانرا بنویسد

کامنت

استاد فضل الحق فضل

نوشتن دیدگاه

دیدگاهی بنویسید

مطالب مرتبط

پر بیننده ترین مقالات

مجلات و کتب

پیوند با کانال جام غور در یوتوب

دریکی از روزهای پرحادثه ی روزگار که آفتاب از سوراخ ابر های کم پشت به دره می تابید وتابش اشعه ی زرین آفتاب شاخ وبرگ درختان را طلایی جلوه میداد وبر زیبایی های برگ ریزان پاییز میافزود .دره تنگ وکوه ها به ما نزدیکتر بود .راه همه ریگزار وکم عرض بود ،آبادی ها همه به یگدیگر شبیه،بام ها گلی ودیوار ها سنگی وآلونک های ایلاقی از زیر برگ وشاخ درختان سرکشیده بود در چنین روزی من به باغ (کنداخ )که در کناره ی شمالی رود مرغاب از شرق به غرب افتاده رسیدم .سکوت عجیبی بر باغ بال گسترده بود . باغ نشینان (کنداخ ) را رسم است که بادمیدن بهار به این باغ وسیع بساط کشی میکنند وآلونک های از نی وگل وسنگ میسازند وزیر درختان تنومند تخت وصفه برای استراحت میسازند وبه باغ اندرون بر سایه گاه می نشینند وچون مهمان از راه رسد بر صفه می نشیند وخوان می نهند سخت بزرگ از توت وزرد آلو وسایر اطمعه واشربه و خوشی ونشاط بر شاخساران وبه دره می پیچد .تا اول قوس این بساط واین باغ گرم است بعد به قشلاق زمستانی کوچ میکنند وزمستان را به خوشی به امید بهار دیگر میگذرانند . وکیل ۲۹عقرب ۱۴۰۳ چهارسده #ولایت_غور #باغ_کنداخ #چارسده #پاییز_افغانستان #موسیقی_محلی #زندگی_روستایی #طبیعت_افغانستان #دره_مرغاب #گلابی_و_توت #زندگی_کشاورزی #GhorProvince #KhandakhGarden #Chaharsada #AutumnInAfghanistan #LocalLife #RuralAfghanistan #MurghabValley #AfghanNature #TraditionalVillageLife
This error message is only visible to WordPress admins

Reconnect to YouTube to show this feed.

To create a new feed, first connect to YouTube using the "Connect to YouTube to Create a Feed" button on the settings page and connect any account.

گزارشات و مصاحبه ها