آرشیف

• من از هر پیچک عقلم ،

ز آن روز که تو را دیدم

صد و یک میوه کال چیدم

• من از خـشکسالی رویت

گرفتم ماهیِ مرده

ولی شادمانه خندیدم

• تو را صد فصل زمستان چشم

مرا یک دست، سوزان قلب

چنان سازگار ندیده است کس

• به خود بازگشتم ناآگاه

به جز هیچ از تو هیچ دیدم

تمامم را به پوچ بیختم

• در آن ایام فهمیدم

تو فرزند خوانده ی ساعت

تو دست پرورده ی  عمری

• چه پا به روی پا آویز

چه دنبالت بگویم: ایست!

عبورت بی مکث حتمی ست