آرشیف

پــیری رســـید و حـــرف دلــم ناشـــنیده مانــــد
فـــــــریــاد و ناله ها و ســـرشــکم زدیده مانـــد
 
صـــدره گـــریســتم که نــشد کــار دل تـــــــمام
 از دیــده خـــون چــکیدوبــشد صـد هـزار جــام 
 
عــمری بـه پـــای خواهــــش صد آرزو وســـوز
در پـــای عــشق مـــشعل رخـــــشنده ام هنـــــوز
 
در انتــــــــظار آن کــــــه تـــلالــــوی وصل یـــار
دنــیای تـــار گشـــــته مـــارا کنــــــــد بهـــــــــــار
 
رخـــشانـــتر از طـلـوع و هـــــزاران ســــتاره بود
او چـــون غــــزال مـست و گـریزان رمـــیده بـــود
 
در هـــر نفــــس بـــه پای تـــو عمــرم نـــثار شـــد
بـا عـــشق صــد شـگـــوفه و صـد ره  بـــهار شـــد
 
امـــا دل شــــکســـته وبــی حـــاصلـــــم کنـــــون
بامــــــوج واپـــــسـیـن بکشــد بار این جنــــــــون
 
آســــایــــش حــــیات جهـــــــان و زمـــانـــــــه را
فـــــریــــاد شـــــور عـــشق وبــــهار تـــرانـــه را
 
درخـــــوابــــگاه  مـعــبد  عــشق حـک نمــوده ام
بــایـــک جـــــهان درد بــــرایــــش ســــــروده ام