آرشیف

رمضان دعوتى است معنوى و تو ميهمان عرش خدايى.
رمضان، فرصتِ استفاده از «نفحاتِ ربّ» است.
رمضان، موسم «عبادت» است و عبادت، غذاى روح است.
رمضان، فصل مناجات و دعاست. و دعا، نردبان تعالى جان است.
رمضان، دوره تزكيه و تهذيب و تربيت و ساختن و مقاومت كردن و تحمّل‏نمودن خوردن و چشيدن است.
رمضان، بهار جانهاى خدا جوست و باران كرامتِ «شهرالله»، روز و شب بر كوير دلها مى‏بارد و ياد خدا، صفابخش دلهاى عاشقان شب‏زنده‏داراست. 
شبهاى رمضان، از شام تا سحر، دل را در چشمه زلال ياد خدا و اولياء خدا شستشو دهيم و مشتى از. بركاتِ آسمانى اين ماه برداريم. 
در خلوت بيداران شب زنده‏دار، دستى به دعا و چشمى به اميد، به سوى خداى غفار بگشاييم و در شبهاى قدر، بستر خواب را جمع كرده، مائده طيّبات ذكر مدايح و مراثى خاندان عصمت بگسترانيم و در ناى نياز، نجواى عارفانه سردهيم. 
رمضان را بايد «آيينه»اى بسازيم. پيش رويمان، تا در آن، چهره باطن و سيماى اخلاق خويش را به تماشا بنشينيم،
رمضان، براى ما كلاس است. در همه زمينه‏ها، و در رابطه با «خدا»، و«خود»و«مردم»و«مكتب» 
رمضان، ماه ضيافت خدا است. خداوند ميزبان است و بندگان او مهمان، و نيايش و قرب وسيله پذيرايى. و قلبهاى روشن، فديه بندگان به آستان خداوند است، و ديدگان اشكبار و دلهاى اميدوار، سرمايه عابدان است. 
رمضان، ماه گريز از خويش و التجاء به خدا است. فصل بازيابى خود گمشده است. ايّام تقويت اراده، و مالك نفس شدن و مهار زدن به تمنّيات است.
رمضان، ماه «قرب» است، ماه «يافتن» ورسيدن. 
رمضان، فرصت مناسبى براى محاسبه و به خود پرداختن و به خدا رسيدن است، از لحظه لحظه‏اش، از هر روز و شبش بايد سود برد.
رمضان، فرصتى براى «خود سازى» است تا بذر «جان» را در مزرعه «لحظات» و «ايّام» بارور كنند و با آب «اخلاص»، آن رابرويانندوبثمر برسانند. رمضان فراغتى است و موسمى براى انس و خلوت، و فصل ياد و مناجات است. 
رمضان، ماه هجرت از «سيّئات» به «حسنات» و ماه گسستن از خود وپيوستن به «خدا» است.
رمضان، دعوتي است به با زيافتن «خودگمشده»،نداي است،براي توجه به خداي فراموش شده،ضيافتي است براي تناول از مائده«تقوا»و پايان اين مهمانى خدايى، «عيد فطر» است،عيد توفيق بر «طاعت» و «اطاعت»، عيد توبه و تهذيب نفس، عيد ذكر و ياد محرومان و گرسنگان، عيد «كفّ نفس» و «كنترل خواسته‏ها . «فطر»،چيدن ميوه‏هايى است كه از «فطرت» مى‏جوشد! فطر، سپاس نعمتى است كه در رمضان نازل شده است.
پيروزى بر خصم درون (نفس) جشنى روحانى دارد بنام «عيد فطر»، كه ميثاق بستن با فطرت را از سوى روزه‏داران مجاهده‏گر اعلام مى‏دارد.
عيد «فطر»، پاداش «افطار»هاى خالصانه و بجاست. مُهر قبولى انفاق‏هاى با قصد قربت است، «پايان نامه» دوره ايثار و گذشت، در مسايل مالى است.
فطر، عيد خداجويى و خدا ترسى و خدا پرستى است . بركت بخشِ «ماه مبارك» است و بر همه گان مبارك.

بااحترام

داكتر واحدي 
گرماب سفلي چهارشنبه 6/5/392