آرشیف

صبح به کوهسار شو هـــــــــر سو شنو ندا ندا
کــــــــوه کمر سنگ دشت گو یند همه خدا خدا
خــــــــالق دو جهان تـــوی رازق مهربان توی
طالب درگهت شدم عــف نما خــــدا مـــــــرا
لــــوح قلم فــــــــرشتگام حور ملک به اسمان
جمله نـــدا کند تـــــرا خالـــــــق این کجا کجا
ابـــــرو میان اسمان نا له کند چـــــو عاشقان
سیل سرشک زبهر تو سر میزند تــــا به سما
بلبل گل زعشق تــــو شور نـــــوا همی کـــند
کبک دری به کــوهسا  رمیکند او رقص سما  
گبرو جهود بت پرست زاهد شیخ حق پرست
سجد به نهوی میکند هـــــــرکه تــــرا خدا خدا
شمس قــمـــر ستارگــــان ارض سما کهکشان
سرو میان بــــوستان کـــــرده قیام جـــا به جا
مـــــاهی میان ابها کـــــرم میـــــــان سنگ ها
قمری به شاخسارها جمله گــــــــــویند خدا خدا
نخل قیـــــام کرده است تاک به سجود رفته است
سبزه زبان گشـــوده است ز بهر تــــــو سنا سنا
اتش عشق تـــــو بسوخت نخل وجــــــودم ای خدا
عضوزعضو عــــلـــــوی گشته همه فــنا فنــــــــا