آرشیف

2014-12-31

سمو نیار سید ولیشاه

در سوگ کابـــــــل

مهد علم دانش و عـــــــــــرفان مـــــــــا ویـــــرانه شد
لانـــــــــه ایشان بسوخت اشیــــــــان ویــــــــــرانه شد
اخــــــــــــر این امالبلاد بــــــــــاستان ویــــــــرانه شد
سنگ خشت این دیــــــــوار قهر مــــــــان ویرانه شد
جمله گی یــــــاسوخت یـــــــا غلطان یــــــا ویرانه شد
نخل وباغ تاک و. حوضش هــــــم زمان ویــــرانه شد
کـــــــــاخ زیبایش به امـــــــر جـــــــا بران ویرانه شد
زارنــــــــالید بگرید دوستـــــــــان ویـــــــرانـــــــه شد
نـــــــام او گــــــم گشت زمیهن این زمـــان ویرانه شد
ســـــــر زمین اریــــــا کابل چســـــــان ویــــــرانه شد
بــــــاغ بستا نش بسوخت کــــــــــابلستان ویـــرانه شد
ای دریغا جمله اثـــــــا رش چنـــــان ویــــــــــرانه شد
جمله ســــــر تــــــاپا بسوخت روح روان ویـــرانه شد
در میان دود اتش ســـــــوخت جنان ویـــــــــــرانه شد
اب ان خشکیده گــــــــردید سد ان ویــــــــــــــرانه شد
ســـــــر زمین خـــــــــرمش اخـــــــر چنان ویرانه شد
جـــــــــایگاه راد مـــــــــردان ژیـــــان ویـــــــرانه شد
لانـــــــــه شیران افغان نـــــــــاگهان ویــــــــــرانه شد
از بــــــــــرای کسب قــــــــدرت شهر مان ویـرانه شد
اخـــــــــــر این قلب وطن هـــــــــم میهنان ویـرانه شد
اه افسوس کــــابلستان دوستــــــــــــان ویــــــــرانه شد
مردمت اوره گشت شهر جـــــــــــوان ویــــــــرانه شد

کابـــــــــــــــل این گهــــواره جنت نشان ویـــرانه شد
بلبلانش نـــــــــاله شــــــــــور فغان سر کـــــرده انــــد
بــــــــــــود کابــــــــل یــــاد گار از نیا کـــان نزد مـــا
بـــــــــود دیــــــوارش سپهر در پیش روی دشمنــــان
یـــــــــاد گـــــــــــار راد مردان حـــا میــان سر زمین
بــــــــــــاغ بـــــــا بــر را ببین ان گلشن جنت نشـــان
بـــــــاغ بالایش زمـــا نی بـــــــــود چـــون جنت نشان
پـــــــــل تخنیک گشته بــــــــــود گهواره علـــــم ادب
ابن سینـــا بـــــــــــود یـــک دانشگه علـــــــــــــم ادب
بــــــــــاغ بستانش بــــــه جــــــــــای اب اتش میخورد
هــــــر طرف گــــر چشم اندا زی نگردی شــــاد مـان
مـــــوزه اش دزدیـــــدن بردن به خــــارج هـــرکــدام
عــــــاشقان عــــــارفــــــان ان شهدای صـــــــــالحین
خـــــــرقه ان ســــــــرور ســـــــردار عـــــالم را ببین
بند غـــــــــرقه بــــــود زمانی تفریگاه عــــام خــواص
بـــــــــــاغ بستان اب شــــــرین سیب پغمــــان را ببین
قلعه بــــــــالا حصارش واژگـــــون گــــردیـــده است
تخت تـــــاج شــــــــــــــــاه امـــــان الله شیــر اریـــــا
نه دل ســـــوزد بـــــه حال کابــــــــــل نه چشم تـــــر
سنگ دلان زمــــــــــان را رحــــــم شفقت هیچ نبود
گــــر بریزیم اشک حسرت روز شب از چشم خویش
اخــــــــر علـــــــــوی کن زاب دیده خاموش شعله را