X

آرشیف

سربازِ وطن‌ام: بخشِ ششم
ژانویه 22, 2022

عثمان نجیب

دنبال کردن نویسنده
 
آه ای
سرباز، ای خفته‌یی شهرِ سکوت
دی
شهرِ من زنده بود که تو بودی
خُفته
هیچ‌ بیشه‌یی نه بود که ‌تو بودی
با رفتنِ تو
دیوارها ریختند و سپرها شکستند
در ها
و دل‌ها و همه را شکستند آن‌جا
سرزمینِ تو
آرام نه دارد هیچ‌گاه و هیچ‌گاه
زمان
ایستاد و‌ مجال عبور نه داد ما را
فراز ها
همه نیست شدند و نیست آن‌جا
فرودها
همه را بلعیدند و بلعیدند آن‌جا
مردمِ تو
در خون تپیدند و غلتیدند آن‌جا
و من
سرگردان دیدار تو در راه تو آن‌جا
هر کجا
گشتم نه یافتم نام و نشانِ تو آن‌‌جا
همه را
دیدم جانِ من،‌ نه دیدم جانِ تو آن‌جا
به
 جانِ تو، همه گرکانِ درنده‌خو آن‌جا
همه‌ ارگ 
می‌گفتند و یا مرگ می‌گفتند آن‌جا
آن‌ زالو 
های چابک سوار را دیده بودم آن‌جا
که نزد
شان جزء عشرت و ثروت ‌‌و قدرت نه بود
ارزشی
نه‌بود و ترنمی و تراوتی و ترانه‌یی نه بود
طهارت
و هم سجود و ادای رکعتی نه بود آن‌جا
نزد
شان جزء ذلت و خِفت باری تلاوتی نه بود
همه
مست می‌یی ناب بودند بی‌حساب آن‌جا
تو
در صحرای محشر جان سپردی برای وطن
در طینتِ
آن‌ها حُبِ‌وطن و هم غیرت و شأن نه‌بود
مطیعانِ 
نفس و ناجیانِ دروغِ رسوا بودند همه
در چشمان
شان جزء مستی نَمِی زِ غمِ وطن نه‌بود
من دیدم
که طرحی برای بودن تو در عالم نه بود
خاطراتِ‌ آدینه
روزِ های شیرینی ز تو داریم ما آن‌جا
فریادگرِ
گلوگاه های‌ مان همان‌ها اند هر‌جا
با چشم
گناه دیدم که گناهِ تو نه بود یل من
دیدم آن
شب که یار من در انجمن نه‌بود ‌آن‌جا
روباه
مکار فراوان،‌ اما یک ‌پارسا نه‌دیدم آن‌جا
به دیدار
تو بی‌قرار ام مدام ای عسکر زیبای دیار
کوچه کوچه
لگدمالِ گام‌ های من شد برون از خاکِ دیار
به نام
تو و وطن هر دری را جستم و کوفتم بار بار
لمحه‌یی
آرام و بی‌خیال نه‌خوابیدم بی‌یادِ دیارِ و یادـ یار
چشم 
من سوی تحریر کلامِ من بود که بود بی‌شمار 
گر 
توانمزیبا بنویسم در رثای تو و وطن زار زار
پایانِ
سخنِ من چه‌سان دانی ای قهرمان ‌و سردار
در
چی حالی ای نورِ چشم من ای جنت مکان
من
باغبانِ گُلِ باغِ خاطراتِ تو ام ای شهسوار‌
بیم پژمردن
گُل‌ روی تو و رخسار تو دارم ای جان‌نثار
کلامِ من
سنگینی‌یی چو کوه دارد در وصف تو بسیار
نیستند‌
پنهان‌ ز تو گریه‌هایم، ای کوهِ غرور ای پهلوان
ادامه دارد…
X

به اشتراک بگذارید

Share

نظر تانرا بنویسد

کامنت

عثمان نجیب

نوشتن دیدگاه

دیدگاهی بنویسید

مطالب مرتبط

پر بیننده ترین مقالات

مجلات و کتب

پیوند با کانال جام غور در یوتوب

دریکی از روزهای پرحادثه ی روزگار که آفتاب از سوراخ ابر های کم پشت به دره می تابید وتابش اشعه ی زرین آفتاب شاخ وبرگ درختان را طلایی جلوه میداد وبر زیبایی های برگ ریزان پاییز میافزود .دره تنگ وکوه ها به ما نزدیکتر بود .راه همه ریگزار وکم عرض بود ،آبادی ها همه به یگدیگر شبیه،بام ها گلی ودیوار ها سنگی وآلونک های ایلاقی از زیر برگ وشاخ درختان سرکشیده بود در چنین روزی من به باغ (کنداخ )که در کناره ی شمالی رود مرغاب از شرق به غرب افتاده رسیدم .سکوت عجیبی بر باغ بال گسترده بود . باغ نشینان (کنداخ ) را رسم است که بادمیدن بهار به این باغ وسیع بساط کشی میکنند وآلونک های از نی وگل وسنگ میسازند وزیر درختان تنومند تخت وصفه برای استراحت میسازند وبه باغ اندرون بر سایه گاه می نشینند وچون مهمان از راه رسد بر صفه می نشیند وخوان می نهند سخت بزرگ از توت وزرد آلو وسایر اطمعه واشربه و خوشی ونشاط بر شاخساران وبه دره می پیچد .تا اول قوس این بساط واین باغ گرم است بعد به قشلاق زمستانی کوچ میکنند وزمستان را به خوشی به امید بهار دیگر میگذرانند . وکیل ۲۹عقرب ۱۴۰۳ چهارسده #ولایت_غور #باغ_کنداخ #چارسده #پاییز_افغانستان #موسیقی_محلی #زندگی_روستایی #طبیعت_افغانستان #دره_مرغاب #گلابی_و_توت #زندگی_کشاورزی #GhorProvince #KhandakhGarden #Chaharsada #AutumnInAfghanistan #LocalLife #RuralAfghanistan #MurghabValley #AfghanNature #TraditionalVillageLife
This error message is only visible to WordPress admins

Reconnect to YouTube to show this feed.

To create a new feed, first connect to YouTube using the "Connect to YouTube to Create a Feed" button on the settings page and connect any account.

گزارشات و مصاحبه ها