آرشیف

2017-8-12

علم عبدالقدیر

حکومت پروژه ای یا حکومت معتاد به پول

از زمان هجوم امریکا به افغانستان وایجاد نظام سیاسی مدرن همه ساختار ها ونهاد های دولتی  به شکل پروژه های وابسته به کمک  های جامعه جهانی بر نامه ها وپروگرامهای به اصطلاح دولت داری را مدیریت میکنند .از آنجا ئیکه پروژه ها منبع در آمد وجلب منفعت است همه نهاد ها بجای ختم پروسه های زیان آور به بقاء وادامه آن توجه بیشتر دارند.مسیر ونهایت صحبت های سیاسیون وتحلیلگران را پول تعین میکند ، فرهنگیان مطابق فند وبودجه بیرونی فعالیت میکنند آنهم در جهت منافع ولی نعمت ها ،  علماء وروحانیون  به نرخ روز فتوی دهند و آ نا نیکه عضو رسمی شورائی عالی صلح اند بخاطر بقای این شورائی به طولانی شدن جنگ  دع میکنند،  مردم عادی معیار اهلیت وشایستگی نماینده گان شان را با رشوه وپول رقم میزنند ، برخی ازنظامیان با صلاحیت از نان سر باز دزدی نموده تنها به فروش سلاح ومهمات ومواد لوژستیکی فکر میکنند. حکومت مردان هم بشرط اعانه وکمک خارجی ها وظیفه اجرا میکند .درین سر زمین هدف جنگ پول، هدف صلح پول ،هدف حکومت  داریهم پول است تا وقتیکه سیستم ما پروژه ای باشد مصیبت وبحران نقظۀ پایان ندارد درین نوشته  توجه شمارا به موارد عملی این مصیبت جلب میکنم.

  1. پروژه مبارزه با فساد اداری :بسیاری از کشور های حامی حکومت افغانستان بخاطر کاهش ویا محو فساد پروژه های را جهت تر بیه کدر ها وارتقای ظرفیت براه انداختند ومعاش تمام مدیران پروژه ها هم دالری است وحتی معاش کار مندان نهادهای متهم به فساد را ضریب صد ساختند در چین حالتی همه رشد فسادرا جهت افزایش پروژه ها زمینه سازی میکنند.فکر میکنند اگر فساد نباشد نیازی به پروژۀ مبارزه با فساد نیست.

  2. پروژه های مبارزه علیه مواد مخدر:سال ها قبل از یک مسئول امنیتی بلند رتبه پرسان کردم دلیل این چیست که حکومت ونیرو های امنیتی حین کشت کو کنار خاموش است واما بعد ازینکه بته آن سبز شد ودهقان شب وروز عرق ریخت وآنرا آبیاری کرد وزن وفرزند دهقان شروع میکنند به جمع آوری شیره در آن وقت حکومت با نیرو های امنیتی بر کشت زار ها یورش می برد تا حاصل زحمت مردم را خاکستر سازدآیا این عمل دولت با عث نا رضا ئیتی مردم ودلیل پیوستن شان به مخالفین نیست.در جواب گفت اگر تریاک کشت نشود وجامعه جهانی بچشم سر گل ودانه وشیره را نبیند باور نمیکند در افغانستان به این پیمانه تریاک کشت میشود لذا ما اجازه میدهیم کشت شود تا به همان پیمانه پول جذب کنیم..علاوه ازین ده ها پروژه بخاطر تر بیت پولیس مبارزه با مواد مخدر وارتقای ظرفیت با معا شات دالری راه اندازی میشود.لذا منع کشت کو کنار یعنی توقف کمک های دالری جامعه جهانی.

  3. پروژۀ صلح با مخالفین به وساطت شورای عالی صلح. وقتی به نتیجه وپیامد فعالیت های شورای صلح دقت کنید در می یابید که هدف از شورائی عالی صلح ساختن پروژه های ناکام با مخالفین جهت مصرف پول است وبس به همین دلیل متصدیان این پروژه نسبت به صلح به ادامه جنگ حریص تراند چون جنگ است که مشروعیت شورائی عالی صلح را توجیه میکند والا هیچ نیازی به این نهاد نبود ونیست.

  4. پروژۀ امنیتی.با آنکه امنیت یکی از جدی ترین نیاز های مردم افغانستان است باز هم عدۀ در درون نظام به نام امن سازی می اندیشند تا شرکت های امینتی را جهت تا مین امنیت راه ها وتا سیسات دولتی فعال نگهدارند وحتی شرکت های سازنده بلوکه های سمتی که حصار اطراف وزارت خانه هاست در نا امن سازی نقش دارند چون اگر امنیت باشد دیگر نیازی به ساختن این دیوار های وقطعات سمتی نیست.

  5. پروژۀ عودت مهاجرین: سال ها از پروسه عودت مهاجرین میگذرد اما هیچنوع تغییر در کاهش تعداد مهاجرین واقامت مردم در افغانستان به چشم نمیخورد.حالا وزارت عودت مهاجرین حیثیت یک پروژه جلب مهاجرین کشور را در بدل پول دارد .اتباع کشور را بشرط اخذ کمک های خارجی می پذیرد که میتوان آنرا بنام قاچاق معکوس انسان ویا پول در برابر خرید ا تباع کشور خواند.

قا چاق معکوس
حکومت افغانستان ضمن یک قرارداد با گر فتن چهار ملیارد یورو طی چهار سال قاچاق معکوس افغانهارا از اروپا به افغانستان زمینه سازی کرده است….مردم مصیبت دیدۀ وغم اشنائی افغانستان بخاطر فرار از ظلم ووحشت طالب وداعش ، بی عدالتی وبی کفایتی حکومت ها تمام هستی خودرا به قاچاقبران انسان میدهند تا ایشان را از توفان دریا ها وشکم نهنگان ومرمی بی رحم مرز بانان کشور های مختلف بسوی سر زمین های امن عبور دهند ، اما غافل ازینکه قاچاق معکوس که در نتیجه معاملۀ حکومت افغانستان با کشور های پناه دهنده صورت میگیرد سر نوشت شان را دو باره با رنج ومصیبت گره میخورد.
نتیجۀ قاچاق معکوس . در قاچاق معکوس بجای فروش در خریدن انسانها پول میگیرند مثلا وزارت عودت مهاجرین حکومت افغانستان با دادن تضمن امنیتی وکار برای همه عودت کنندگان با کشور های اروپا ئی قرار داد چهار ساله عقد کرده تا پولی را که کشور های اروپائی به پناهنده ها مصرف میکنند در بدل بر گرداندن شان به حکومت افغانستان بدهند که سالانه یک ملیارد یورو سنجش شده وحکومت افغانستان به تمام سفارت های خود در اروپا دستور داده تا برای افغانهای تازه وارد که پناهندگی شان رد شده خواه بخواهند ویا نخواهند سند سفر جهت باز گشت تهیه کنند…یعنی بجای فروش از خرید اتباع خود از اروپائی ها پول میگیرند.وبعد حین بر گشت در میدان هوائی بدون خوش امدید با ایشان وداع میکند.