آرشیف

2015-1-14

سراج الدین آریا پور

جهت منافع مـــــا خلاف ارزشهای جامعه ماست

 

جای شک نیست که ما در یک جامعه اسلامی زندگی میکنیم،وتردید ندارم که اسلام در بر گیرنده همه چیز میباشد ، فرامین و احکام اسلام منزه از انحرافات و بد بینی هاست جامعه اسلامی باید به مراتب پاکتر از جامعه کمونیستی ، سکولاریستی،فاشیستی ویاهرجامعه یانظام دیگری باشد.
متآسفانه که امروز نتیجه کارهای ما ،که فرزندان اسلام هستیم بر عکس شده،چون ما خودمان را هنوز نشناختیم ، بیجا نگفتن که " خودشناسی خداشناسی است" برعلاوه دشمن ما هنوز مشخص نشده ، اهداف ما مجهول و گنگ و ناشناخته است.
طُرُق توسعه های دوران پیامبر(ص) از یادها رفت و روابط میان ما جز خشم وخصومت نیست،بنابرین به نظرمن ذهنیت سازی در افکار عامه یکی از فکتورهای اساسی برای شناختن اهداف ها و راه های حرکت به سوی شگوفای و توسعه است وهمین ذهنیت ازطریق سواد و آموزش ممکن است وبس؛ وهمچنان نظریات اهل خبره بی نقش نیست لذا درین راستا هرچه بیشتر کار کنیم درحقیقت بهتر کار کرده ایم،اما جای بسا تأسف است که تعداد زیادی از علما و خبرگان ما رسالت دینی،ایمانی ، وجدانی و انسانی خودرا نه تنها فراموش کرده اند بلکه بجای اینها دستور میدهند که اسلحه خرید کنید و در مقابل دولت بجنگید،چون منافع شخصی خودرا نسبت به منافع عمومی ترجیح میدهند،این در حالیست که در کشورهای مثل ایران و مصر ،روحانیون اداره امور را بدست دارند و ملت های بزرگ را جهت دهی میکنند ،حتی امروز به گفته بعضی از دانشمندان؛ ایران یکی از قدرت های بزرگ دنیا حساب میشود و با غربی ها و بخصوص امریکایی ها و اروپایی ها رقابت میکند.
ای بساازبزرگان ما که منافع شان رابطه مستقیم با جنگ ، سلاح و بی نظمی ها دارد، واقعآ من بحیث یک شهروند این خاک متآسفم که سر نوشت ما دچار چنین حالتیست و دلم به آدمهای میسوزد که این سیاست های بی منطق آنهارا قربانی این سیل پر از خاک ،کثافات و آلودگی ها میکند و از خود بی خبر اند.
بعضی ها امروز ثابت کردند که ( انسان،گرگ انسان ) است و قابل اصلاح نیستند و افسوس میکنم به آنهای که به این حالت دست و پنجه نرم میکنند و آگاهانه سعی شان بر این است که یک بی نظمی بر پا شود و فقط بخاطریکه منافع خود شان بیشتر از آنچه باشد که در یک فضای آرام و منزه از بد بینی ها حاصل میشود برای شان؛ یک تعداد از برادر ها با آنکه تحصیل کرده هستند توانایی درک همین حالت را ندارند و استعداد های شان هنوز در قهقرای جهل و تاریکی بسر می برند، و فکر کنم هنوز به اصطلاح محلی (به گوش فیل خواب میشوند).
امیدوارم روزی باشد که این وطن مثل سایر کشور ها دارای یک فضای پر از صمیمت ، صلح ،صفا، و آرامش و ثبات؛ همه اقوام و قبایل در کنار هم برادر وار زندگی را در آغوش همدیگر سپری کنند.