آرشیف

2014-12-11

عبدالظاهر رفیق

جــــــــدای مــــــادر

عـمــر نـوح هـم بـاشـدآخـرمـیـشـویـم از هـم جـدا

چـه پـدریـا مـــــادران مـجـمـوع کـل آدمـا

 

بــا عـــث مــوجــود مـــن ای پیـــکـــرزیـبــا مــن

ای سبب زنـدگی رفـتی شـدی ازمـا جـــدا

 

اشـک ریـزانــیـم هـمـه مـا جـمـلـه فـرزنـدان تــو

مـــــادرم یـــا مـــــــادرم یــــــا مــــــــادرا

 

شــیــردادی طـــــفــــل بـــودم دسـتـیــار طـفـلی ام

اولـــین آغوش تو بـوده مرا پشـت پـنـاه

 

خـــانـــه دون تــرک کــردی سـوی عـقــی رفـتــه

وا خـوشـا! تــبـریـک بـادا خـانه دائم ترا

 

نــبـــــده ایــم درزنــدگــانـــی ارخـطــائـــی میشود

رٌب مامغفــــوردگـرداندز الطــاف صـفـا

 

آتـــــش هــجـــران غــم چــون شـعـلـه دل مـیـداد

صـبــر مـیـــدارم ومنـقـادم بـهـر امـر خدا

 

مــــادرم دریــوم شـنــبـــه روزده از ســــــال نـــو

سـیـزده وهـشتـادهفت سال خورشید نـمــا

 

امـــرحـــق لـــبــیــک ودارفـــــــانـــــــــی راوداع

اوسفـرکــرد ورفــتـه ســوی دارلـنـــتـهـا

 

سـو گواریست ای " رفیق" از داغ مادرمیـتـپدم

دوســــــــــتان را خـواهش میدارم بـه امـیـد دعـا