X

آرشیف

تفاوت اغراق و بهتان در شعر پارسی
دسامبر 27, 2021

رفعت حسینی

دنبال کردن نویسنده
غلو و اغراق در شعر فارسی از مشخصات نهادینه می‌ باشد.
معنی اغراق اینست:
(ادبی) در بدیع، مبالغه و افراط و زیاده‌ روی در مدح یا ذم کسی یا چیزی
مانند
صائب
من ملایم کردم از آه، آسمان سخت را
نرم از آتش می‌ توان کردن کمان سخت را
..
ظهیر فاریابی
نه کرسی فلک نهد اندیشه زیر پای
تاب وسه بر رکاب قزل ارسلان نهد
.
مگر در شعر معاصر پارسی افغانستان مواردی دیده می‌ شود که نام آنرا از دریچه عقلانی نمی توان غلو در شعر یا اغراق شاعرانه گفت.
این گونه موارد را ،فقط، می توان افترا یا بهتان نام گذاشت .
مفهوم بهتان چنین می باشد:
افترا، ترفند، تهمت، دروغ، فریه، کذب
.
نمونه ها
وقتی بارق شفیعی در شعر «کابل و مسکو» فقط برای تبلیغ سیاسی میگوید:
دل ها شده پیوند به پیمان مودت
یک جان به دو پیکر بدمیدست محبت
در دوستی بنگر: هنر کابل و مسکو
این سخن اغراق درشعرنیست.بهتان است. افترا در شعراست.
و یا هنگامی که اسدالله حبیب برای تبلیغ سیاسی ، بجیث نوکر حزب خلق، برای کابل جفنگ می بافد:
.
کابل !
در میان رسته ات
زرگران زرو لاجورد
خلقه ها به گوش آفتاب کرده اند
حلقه ها به گوش ماه
حلقه به گوش هر یک از ستاره
وآهنگران تو
پتک ها بلنو
کوره ها و سینه ها همیشه گرم
عصر تازه ، زنده گی تازه را عقید مند
کابل !
ای تو شهر شهر ها
شهر انقلاب
شهر کار
.
این تبلیغاتِ طمطراقی سروکاری با غلو شاعرانه ندارد. تزویر و چال بازیست.
و کابل فرسوده و بیماررا ، مانند غلام دستگیرخان پنجشیری ،عضو بیروی سیاسی حزب خلق،[حماسه ساز] خواندن ، صفت اغراقی نمی باشد. یکسره بهتانِ لبریز از یاوه است.
کابل تو وارث سنن توده هاستی
باشد چنین قضاوت تاریخ و داوری
تا نبض شوروی بتپد از برای صلح
هرگز مگو که کابل بی یار و یاوری
پس زنده باد کابل حماسه ساز ما
این گاهواره صلح و نبرد و دلاوری
X

به اشتراک بگذارید

Share

نظر تانرا بنویسد

کامنت

رفعت حسینی

نوشتن دیدگاه

دیدگاهی بنویسید

مطالب مرتبط

پر بیننده ترین مقالات

مجلات و کتب

پیوند با کانال جام غور در یوتوب

دریکی از روزهای پرحادثه ی روزگار که آفتاب از سوراخ ابر های کم پشت به دره می تابید وتابش اشعه ی زرین آفتاب شاخ وبرگ درختان را طلایی جلوه میداد وبر زیبایی های برگ ریزان پاییز میافزود .دره تنگ وکوه ها به ما نزدیکتر بود .راه همه ریگزار وکم عرض بود ،آبادی ها همه به یگدیگر شبیه،بام ها گلی ودیوار ها سنگی وآلونک های ایلاقی از زیر برگ وشاخ درختان سرکشیده بود در چنین روزی من به باغ (کنداخ )که در کناره ی شمالی رود مرغاب از شرق به غرب افتاده رسیدم .سکوت عجیبی بر باغ بال گسترده بود . باغ نشینان (کنداخ ) را رسم است که بادمیدن بهار به این باغ وسیع بساط کشی میکنند وآلونک های از نی وگل وسنگ میسازند وزیر درختان تنومند تخت وصفه برای استراحت میسازند وبه باغ اندرون بر سایه گاه می نشینند وچون مهمان از راه رسد بر صفه می نشیند وخوان می نهند سخت بزرگ از توت وزرد آلو وسایر اطمعه واشربه و خوشی ونشاط بر شاخساران وبه دره می پیچد .تا اول قوس این بساط واین باغ گرم است بعد به قشلاق زمستانی کوچ میکنند وزمستان را به خوشی به امید بهار دیگر میگذرانند . وکیل ۲۹عقرب ۱۴۰۳ چهارسده #ولایت_غور #باغ_کنداخ #چارسده #پاییز_افغانستان #موسیقی_محلی #زندگی_روستایی #طبیعت_افغانستان #دره_مرغاب #گلابی_و_توت #زندگی_کشاورزی #GhorProvince #KhandakhGarden #Chaharsada #AutumnInAfghanistan #LocalLife #RuralAfghanistan #MurghabValley #AfghanNature #TraditionalVillageLife
This error message is only visible to WordPress admins

Reconnect to YouTube to show this feed.

To create a new feed, first connect to YouTube using the "Connect to YouTube to Create a Feed" button on the settings page and connect any account.

گزارشات و مصاحبه ها