آرشیف

تازه های غم

قصه کن یار !

*

سربکن

باران را میفهمی ؟

وبه یک ابرِمسافر

تازه های غم خود را می گویی ؟

*

لحظه هایی ، آسمان را، درسکوتت جاری میسازی؟

به درختی ، برادر میگویی؟

*

وچرا ژرف وغمین است زمانی یک شب؟

و زچی ذهنِ پیام آوروبیداری دارد؟

وبه فکرت می آید

که به نابودی می اندیشد!؟

*

گاهِ دلشادی باغی را می فهمی؟

یاکه اندوهش را؟

*

در بهاری که زمین از بارانی

تازگی را می نوشد

به چی می اندیشی؟

*

با تَخیل زکدامینْ دنیا درذهنت

بیدل وحافظ را میخوانی؟

شمسِ تبریزی را ؟

*

غزلی ، شعری، تازه ات می سازد؟

تا به حس کردن

ره سپردن در بیتی را می دانی؟

شده آنی که زموسیقی آن

بی خبرازخویش شوی؟

و تمامِ واژه ها، پای بکوبند و پرواز کنند؟

*

کشتهٔ بوی گُلِ سنجد میباشی؟

نام کوهی که خوشت می آید چیست ؟

از درختان دلبرت کیست ؟

*

نامه های خبرِ گُمشدن ِدل

به دستت می آید؟

*

و محبت، آیا،روزی

بردیارِ ما

گذری خواهد کرد؟