آرشیف

راه ابریشم در قرن دوم قبل از میلاد به اثر مساعی امپراطوری های غربی پدید آمد , شرق و غرب را به هم ارتباط داد.
قبل از این راه های قدیمی نیز در آسیا موجود بود که از آن طریق مراودات تجارتی با کشورهای آنوقت تامین میشد.
یکی از این راه ها , جاده شاهی بود که از بابل آغاز با گذر از تنگنائی زرگراش کرمان شاهان اکباتان( همدان ) و از آنجا به ری میرفت و در امتداد جنوب البرز به باکتریا(بلخ) می آنجامید.
در مورد وجه تسمیه راه ابریشم باید گفت که راه کهن را از آن جهت بدین نام خواندند که ابریشم چین از این راه حمل میشد.
پروفیسور اشرف احمد روف از دانشمندان ازبکستان  به این عقیده است که جاده ابریشم در138 سال قبل از میلاد یعنی زمانیکه امپراطوری چین سفیرخود ژانک کیان را به خارج فرستاد ؛  ذکری بمیان آمده است.
در مورد سابقه راه ابریشم نظریات زیادی موجود است اما اصطلاح راه ابریشم به این جاده 11000 کیلومتری برای بار اول توسط یک نفر تاجر مقدونی بنام مایس تیانوس  براین جاده سرتا سری در قرن دوم  میلادی گذاشته شد.
به قول بعضی از دانشمندان ,1500 سال قبل از کشوده شدن راه ابریشم این راه موجود بود. چنانچه سنگهای گران بهای بی نظیر فیروزه از بدخشان به بابل باستان و مصر برده میشد.
در مسیر راه کاروان سرا، توقف گاه ها بوجود آمد تا آنطرف پامیر امتداد داشت , از این طریق امتعه چین به کشورهای منطقه تجارت میشد.
با گذشت زمان این راه توسعه پیداکرد ودر قرن دوم در زمان امپراطوری کنشکا به شاهراه سراسری بین چین و سواحل شرقی بحیره مدیترانه مبدل شد.
راه ابریشم تانیمه قرن پانزدهم میلادی از رونق خاصی برخوردار بود