آرشیف

مژده از موسم بهار رسید

دل به سینه ز فرط شوق تپید

که کنون فصل نوبهاران است

موسم بارش است و باران است

لیک بینم که باغ و راغ وطن

کرده برتن یکی پلاس کهن

در همه جا فسرده‌گی برپاست

رنج و اندوه ز چهره ها پیداست

تشنگی چیده بر نهال و برگ

شاخه ها را شکسته دست مرگ

باز ماندند چشمه ها ز خروش

صوت بلبل نمی رسد بر گوش

درد خشکی قد بهار شکست

دل قمری و هم هزار شکست

اشک بارد ز دیده چون باران

هرکه در گریه است و اشک افشان

که سراسر وطن شود معمور

پای منحوس ظلم ازینجا دور

تا خدا را بُوَد که رحم آید

دری از لطف خویش بگشاید

محمد اسحاق ثنا

۲۰ مارچ ۲۰۲۳