آرشیف

داکتر محمد ابراهیم ملکزاده نمایندۀ مردم غور ومعاون کمیسیون امنیت داخلی در پارلمان کشور

با تأسف اطلاع یافتیم که روز جمعه 25 عقرب در یک حادثۀ خونین در مربوطات ولسوالی شهرک ولایت غور سمونوال عبدالقهار قوماندان امنیه ولسوالی با عدۀ زیاد از افراد پولیس ملی در یک کمین دزدان منسوب به طالبان جان های خودرا از دست دادند عدۀ هم زخمی واسیر شده اند که سوال های را در مورد امنیت ولایت غور بر انگیخت.بخاطر توضیح درین مسئله ومشکلات پیشرو با محترم داکتر محمد ابراهیم ملکزاده معاون کمیسیون امنیت داخلی ولسی جرگه تماس گرفتیم وایشان اوضاع را به شرح ذیل تشریح نمودند که تقدیم حضور علاقمندان میگردد.
 
سوال .محترم ملکزاده صاحب شما در گذشته فرماندۀ مقاومت علیه طالبان بودید وفعلا به نمایندهگی از مردم غور در کمیسیون امنیت داخلی ولسی جرگه ایفای وظیفه مینمایئد بملاحظه حادثه روز جمعه 25 عقرب اوضاع فعلی غور را از لحاظ امنیتی چگ.نه ارزیابی میکنید؟
ملکزاده — با تشکر از سایت جام غور وعرض سلام به همه هم میهنان ودرود به شهدای راه حق وآزادی وخصوص شهدای ولسوالی شهرک  باید عرض کرد که ولایت غور هم مرز با ولایات نا آرام هلمند فراه وارزگان است ولی با آنهم اوضاع امنیتی درین ولایت خوب است.حوادث که در غور صورت گرفته عمدتا همه در ولسوالی شهرک بوده که عوامل عناصر وانگیزه های مشهود وانکار نا پذیر دارد.
مناطق شمال غرب شهرک  در پیکرۀ  ولایت غورهمیشه زخم خونین بوده است .واز زمان سقوط طالبان تا حال افراد مسلح غیر مسئول به عناوین مختلف در آن فعال بود واز طرف حلقات مشخص داخل نظام حمایت میشده ومن نمیخواهم به جزئیات موضوع به پردازم وانشاء الله عند الموقع افشاء خواهد شد.
واما آنقدر میتوانم بگویم که نا امنی های فعلی غور بی ارتباط با نا امنی های هرات هم نیست.مناطق پر آشوب فعلی فقط با ولایت هرات مرز دارد وبس.طوریکه اطلاع دارم افراد غیر مسئول قبلا از منطقه فرار نموده بودند ولی درین اواخر با پیدا شدن گروپ های مسلح در هرات خودرا بسیج کردند که  اینها ارتباط در هرات هم دارد و اما درین اواخرچند تن از هلمند نیز به ایشان پیوسته بود.
این افراد در سالهای قبل چندین بار به قتل وجنایت دست زدند اما متدسفانه اولیائی امور ومسئولین موضوع را مسائل منطقوی عنوان نمودند. حامیان طالبان ومخالفین نظام از طریق ارتباطی های خود بمقام های دولتی هم راه پیدا کرده بودند در منطقه أهداف طالبان را پیاده میکردند ودر دستگاه دولتی میگفتند ما با دولت مخالف نیستیم این یک مشکل قومیست .شاید حالا دولت فهمیده باشد که قوماندان امنیه از ولایت کاپیسا بوده وهیچ خصومت قومی با کسی نداشته صرف امنیت را تأمین میکرده وبا مخالفین دولت در مبارزه قرار داشته که با تعداد زیادکشته شد.
این افراد ویا .مخالفین دولت در سالهای 1384 و1385 از نا بلدی والی وقت استفاده نموده خودرا حامی دولت معرفی کردند حتی اقارب ایشان از مشاورین نزدیک و به پهلوی والی قرار گرفتند .طرفداران دولت را که مخالف شان بودند ترور کردند مانند ترور ارباب محمد ولسوال دولینه وشهرک ملا نسیم قاضی محکمه وبعدا حاجی گل ولسوال دیگر وبه همین تر تیب عبدالملک در فراه رود وسائر قتل ها در مسیر راه. که هموطنان ما در جریان اند.اما سال جاری از اثر تلاش همین قوماندان امنیت در شهرک خوب بود که با یک پلان وسیع دشمنان صلح وامنیت فاجعۀ بزرگ رخداد که خیلی متأسفم.
 
از محترم ملکزاده پرسیده شد که مشکل در کجاست وی افزود.
1- مشکل دردرون نظام است بعضی وزیر صاحب ها و مسئولین میخواهند نفوذ  ویا افراد خاص خودرا داشته باشند حتی اگر به تکیه به طالبان هم باشد.طالب طالب است اما وزیر میگوید نفر من است با ادارۀ محلی مخالف است چون مخالفت های قومیست  و نزد من رفت وآمد دارد به من احوال میفرستد وعده میدهد. درحالیکه طالب رهبر ومسیر خود را دارد در نتیجه ارتباط حتی از وزیر هم اطلاعات جمع آوری میکند وتمام حرکات مسئولین دولت را از طریق ادارۀ دولت کنترول میکند..یعنی شخص در منطقه طالب ومخالف دولت است اما بخاطر ارتباط شخصی وزیر ازوی دفاع میکند.
2- دوم هویت وخط  مجهول دولت است، که نه ماهیت ملی دارد. نه دینی ونه هم غربی .شعار همه را سر میدهد واما معلوم نیست که این نظام چه هست همان است که مردم نمیدانند از چه دفاع میکنند از ارزش های ملی از دموکراسی از عقاید وارزش های معنوی جامعه بالأخیره از هیچ..؟؟؟؟؟ مردم از دولت مأیوس شده اند به هر جا پناه می برند.
3- درک ضعیف مسؤلین وحاکمان از ماهیت طالب.این اشتباه است که عدۀ میگویند طالبان به دولت تسلیم شده اند.درست است عدۀ که با تنظیم های سابق ارتباط داشته وبه معامله گری مهارت دارند گاهی با گرفتن امتیاز کنار دولت میآیند بعد از کسب معلومات با اسناد ومدارک در پهلوی طالبان قرار میگیرند ونظام را ازدرون ضربه می زنند.حتی غربی ها به این خوش باوری اند.
نیروئیکه بخاطر رسیدن به هدف وضربه زدن به دشمن خود حاضر به انتحار است باز از کدام فشار میترسد  ویا کدام امتیاز را بیشتر از خود میخواهد که به دولت تسلیم شود ویا سازش کند. هر گز نه مسئولین خورا فریب میدهند.
 
واما در مسئلۀ غور:
در غور از اثر قوت ونفوذ طالبان مشکل وجود ندارد مشکل که هست خوش باوری وبی توجهی اداره وهم اختلاف. درونی بعضی کار مندان خصوصا کارمندانیکه از حمایت مردم بر خوردار نیستند کوشش میکنند به هر کس پناه ببرند  برخی در داخل نظام از ارتباط داشتن با طالبان لذت می برد وجانب مقابل را تهدید میکند در یک کلام ریشه های طالب در ادارات وجود دارد.مثلا واقعۀ شهرک.چنین فاجعه را ببار آورد . در حالیکه طالبان مدعی اند که در اثر راپور دقیق به چنین عمل دست زده انداما ولسوال میگوید جنگ گروپ ها ومردم محل بوده که باهم اختلاف داشته اند . خوب هر چه باشد در اداره هم آهنگی نیست بعضی حلقات درون نظام از گروپ های مسلح دفاع میکنند حتی رشوت میگیرند.غافل ازینکه طالب دوباره ازوی پس میگیرد.
 
به عنوان سوال آخر راه حل چیست؟
راه حل: تصمیم قاطع دولت نیروهای امنیتی وجلوگیری از سازش وهمکاری با مردم محل که طرفدار دولت اند امنیت را نه تنها درغور بلکه در همه ولایات تأمین میکند .طالبان فعلا نسبت به سالهای که نو ظهور کرده بودند هیچ نیستند نه امکانات آنچنینی دارند ونه حامی. سابق با تک وطیاره  داخلی وخارجی حمایت میشدند وحالا تانک وطیاره داخلی وخارجی آنهارا تعقیب میکند سابق عملا کاروانهای سلاح ومهمات از مرز ها بدسترس شان قرار میگرفت حالا بسیار محدود است مگر حالا اداره از پشتبانه مردم محروم است بسیاری از مسئولین از حمایت مردم بی بهره اند مردم نمیخواهند بخاطر حکومت کسیکه به غم شان نیست جانهای خودرا بخطر بیاندازند..اگر دولت إعتماد مردم را کسب کند ومردم از دولت حمایه کنند امنیت تأمین است.واگر حمایت مردم نباشد نیروهای امنیتی به تنهائی هیچ کاری کرده نمیتوانند.