آرشیف

بسم الله الرحمن الرحیم

امریکا افغانستان کښې خپل هدف ته ر سېدلې ده    

 امریکا پوهیده چه افغانانو څلور امپراطوریه ړنګولي ــ د صفويانو ، د هند د مغلو ، د انګرېزانو ، او د کمونیستانو ــ او د افغانانو سره جنګ د امپراطورۍ خاتمه ده . نو د تسلط ښه استراتېجي امریکې ته ، د زور د ښودنې نه وروسته ، د افغان فلج کول او یو بل سره جنګول ووه . نو په ډیر مهارت سره د افغان د کار د قوې څخه پنځوس فیصده ئې په مخدراتو معتاد کړل ــ چه په لسهاوو کلو به په پښو ونه درېږي ــ او تحالف شمال ئې په بیه واخیسته ، چه بین الافغاني جنګ تود وساتي ، او د اوږدې مودې د پاتېکیدو د سند تر لاسه کولو وروسته ، دوی به د باګرام د پاسه او نورو هډو نه د خپل جوړ کړي سینما ننداره کوي .      اصلی هدف دا دی چه د چین او رو سیې سره د مقابلې په خاطر به افغانستان کښې تر ابده پاتې کېږی . نو ځکه د جنګ بودیجه ئې په ځان منلې چه بین الافغاني جنګ تود وساتي او د امریکې حضور ضروري وښیئ ؛ د مخدراتو د ترویج او تجارت له لارې جنګ سالاران او ناکاره حکومتونه په پښو دروي څو چه عام ملت په فقر کښې وساتي او په مخدراتو کښې تسلی ومومي . د مخدراتو په پيسو هم جنګ سمبالوي او هم ملت نه د کار ، ژوند ، او مقاومت توان سلبوي . د روزل شوو او تمویل شوو رسنیو په واسطه د خلکو پر ذهن تسلط غواړي ، او د دیموکراسۍ ساز ګرم ساتې ، څو چه ملت ئې ناکردو نه سترګې پټې کړي او یو مبهم مستقبل ته ــ د امریکې په غېږ کښې ــ د آرامۍ خوبونه وويني . د امريکې بې شمیره پلمې ګوډاګيانو ته د زغملو وړ دي ، خو فقیر او دربدر ملت په خاموشۍ کښې ورته لعنت وائي او په وولسو کلونو کښې ،  هم کرزي او هم اشرف غني ته ، هغه سپک او سپېره ويل شوي چه په افغاني قاموس کښې ځای نه لري .زورش به خر نمیرسه میزنه ده پالانش .                                  که  د استعمار هدف –  د دوی د اِدعا سره سم – انساني وای ، نو تر سره کول ئې ډېره اسانه وه :یوه با عزمه اداره کولای شوای چه د افغانستان د تقریباً څلور سوو ولسوالیو په چوکاټ کښې خلکوته د ضروریاتو مطابق کومک وکړي ؛ او د شدید فقر په حالت کښې حتی نقدې پیسې ورووېشي ؛ او پدېصورت به هم کومکونه د خلکو د رفاه سره سم سمبال شوي وای او هم به د ژبني ، عرقي او مذهبي اختلافونو نه بهر پاتې وای ؛ او که چیرته یوه اداره ناکامیدله ، تغیر  راوستل امریکې ته کوم ګران کار نه وه ؛ او پدیصورت نه طالبان ، او نه نور ، د بیرته راتګ سوچ وهلای شوای . داسې یو کړندلار د امریکې د کار پوهو د تدبیر نه بهر نه وه ، خو انساني پیرزوېنې ته ېی ضرورت لروده ، چه ددوی په قاموس کښې ورته ځای نشته.

دبشر پهتاریخ کښې ، د غربي استعمار د څلورو سووکلونو ناکردو ته څوک ځواب نلري  :چیرته شول (سور پوست) اصليامریکایان ؟ د افریقې خلک چا غلامان کړل او ثروت ئې چا چور کړ ؟ ولې لاتین امریکا امریکې ته په نفرت ګوري ؟  په دغه لویه تاریخي صحنه کښې ، د افغانستان د راتلونکی ژوند اټکل څه دروند کار ندی : څه مو چه په وولسو کالو کښې لیدلي (مشت به نمونهء خروار) وي .                                                                                                                                  افغانستان د آسیاپهقلبکښېځای لري او ډېر لوی ثروتونه پکښې پراته دي چه هم روسانو او هم امريکائیانو ورته سترګې نیولې دي .  دا ثروتونه هغه نادر معدنونه دي چه معاصر تخنیک او صنعت ته هغه اهمیت لري چه پټرول ئې د لمړي جهاني جنګ نه تر اوسه لرلی :په دوهم عمومي جنګ کښې د امریکې قبضه په پټرولو باندې د بري سبب شو . په یوویشتمې پیړۍ کښې به همدغه نادر معدنونه د پټرولو  دور ادا کړي : دا معدنونه په انحصاري پیمانه په چين کښې پیدا کیږي او افغانستان د چین-امریکا-روس د رقابت میدان ګرزېدلی .  امریکا غواړي تر ابده په افغانستان کښې پاتې شي او هدفونه دادي :د چین او روس سره د ډېر احتمالي جنګ د پاره تیاري نیول ، په نادرو معدنونو باندې کامل تسلط لرل ،  د عیسویت خپرول ، او د افغانستان پر ژوند داسې قبضه آچول چه د نام و ننګ خبرې پکښې نوي .

 د امېد او خوشبينۍ پیداکولو په هڅه ، ډېر مبصرین ځلانده آینده د معدنونو په   استخراج کښې ویني . خو د روان دود او دستور سره سم ، بېشمېره خارجي کمپنۍ به مجبوره وي چه د رشوت بازار خوندی وساتي ، څو چه د محیط او ماحول د صحت او ساتنې سوال چا سره پیدا نشي . ژوند به لا بدتر شي :     «نخوردم از آشش کور شدم از دودش» ،کله چه خلک وګوري چه سیندونه او کارېزونه له زهره ډک دي ، شتمن خلک لا شتمن شوي ، او بهر پورې تړلي داړه ماران د وطن چارې په میراثي توګه په لاس نیسي.   

کله چه د جهاد زعامت پردو وټاکه : افغاني عزت په ذلت بدل شوو

ملت پوهېږي چه د چین او روسييې سره په شخړه کښې به افغانان «بلا ګردان» وي ، او کیدی شي چه دا شخړې اتومي وي ، امریکې ته به ضرر ونه رسېږي اما افغانان به وسېزي ، د امریکې د وجود سره پاکستاني حملې افغانان وږني . کرزی د امریکې په دغه پلمه پوه وه ، خو غږ ئې د هغه چرګ آذان وه چه د مانځه نه وروسته پورته شي، او افغانان د پولاو په غورۍ کښې ورته هرکلی وائي . په شریعت پوه  مجددي صاحب ، دغه بې وخته آذان ته لبیک ونه وایه ، او د مجلس په تالار کښې ئې کرزي ته پیغور ورکړ چه د خپل «ولي نعمت» سره ئي مخالفت کړی (چه خدای به ورته سخته سزا ورکړي) ، نو په بیړه امریکې سره ئې د ستراتېجيکي پيمان ملا تړ وکړ . ما په هماغه وخت کښې د وطني احساساتو په څپو کښې دا لاندنی تعلیق وليکه : افغانستان ، در طول تاریخ طویل خویش ، بخود متکی بوده و از ثمر یک توازن طبیعی و خداداد بین قوهٔ خلاق باشندگانش و طبیعت سازگارش امرار حیات نموده است . کودنانیکه بعد از کنفرانس «بن» به عرصهٔ قدرت رسانیده شدند ، مانند هر حکومت جانشاندهُ دیگر، این توازن را دریدند و به قوای خارجی که هدف اصلی شان نابود نمودن اصالت افغانی بود آلهٔ دست گردیدند. قرادادیکه بقای امریکا را مشروعیت میدهد افغانستان را هدف مشروع برای حمله از طرف چین و روس و فارس نیز میگرداند . مجددی که آیات قران را با بی ربطی تام استعمال میکند،  فراست آنرا ندارد که عاقبت دشمنی با همسایگان — از خلال دوستی با امریکا– را بداند . بزرگترین دستاورد از تاریخ ما همین است که ما قادریم از وطن دفاع کنیم وبه امریکا احتیاجی نداریم . اقتصاد متکی بر امریکا پوقانهٔ بیش نیست و هر چه زود  منفجر میشود ، راه بسوی  توازن بین طبیعت خلاق و استفاده از ثروتهای سرشار باز خواهد شد 

  امریکا  یا نورو استعماري قواوو ته سر ټیټول او وطن ته شا ګرځول ، د خاینانو یو زوړ عادت دی چه زمونږ په تاریخ کښې ژورې نیلې او ریښې لري . خو په اوسنۍ عصر کښې دا غلامي هلته خوندی شو چه د جهاد په اوږدو کښې امریکائې استعماري سیاست ، د «برژنسکي» تر مشرۍ لاندې ، دې حقیقت ته متوجه شو چه که چیرته د افغانستان جهاد ته – چه په اسلام مین زړونه ورته مسخر دي – يو اصيل او د جهاد په ډګر کښې آزمویل شوی زعامت ورنصیب شي ، نو بیا به د میرویس او احمد شاه د زمانې دولت به ورنه جوړ شي ، چه نه یواځې د افغان ، بلکه د اسلام جنډه به هم په نړۍ کښې په رپېدو راولي ، چه د غرب نړيوال زعامت ته به لویه بلا وي .  نو هرومرو ، د جهاد زعامت به د زر په زور غرب وټاکي څو چه دغه تسخیر شوي زړونه یواځې او یواځې د غرب غوښتنو ته غاړه کېږدي : اتحاد شوروی ته به شکست ورکړی ، د امریکې په خدمت کښې به د روسانو نه د فیتنام د ماتې انتقام واخلي ، خو د افغان لوړولو او عزت ته به هیڅ چمتووالی ونلري . هماغه ووه چه د امریکې استخباراتي جهاز د پاکستان آی اِس آی ــ چه په هغه وخت کښې په خاپوړو روان ووه ــ وروزه چه د غرب د غوښتنو سره سم د جهاد زعامت په بیه واخلي څو چه د اسلام سره – د ږيرو او سپينو کاليو نه بهر – کومه اړيکه ونلري : قدرت او چوکۍ ته د هر حزب تلوسه دومره زیاته شوه ، چه د اسلام حکم ته د پل ځای پاتې نشو . اختلافات د وینو په سیلاو کښې اوج ته ورسید او شرعي حل هېر او مهجور ووه . د مسلمان وږل – خصوصا هغه چه احزاب ئې حق ته رابلل او ناکردې یئ رټلې – یوه ډنډه وه چه هرومرو به اجرا کيدله . ځانځاني د احزابو کړندلار شو :«فتقطعوا امرهم بینهم زبرا کل حزب بما لديهم فرحون–المومنون ،۵۳ » . اطاعت ، د پیسو مصدر ته – پاکستاني استخباراتو – ووه ، نه د خدای احکامو ته ، او د فقیر ملت د هوسايی  غم چا په زړه کښې نه ساته . د آزادۍ مجادله د پردو د غلامۍ لاندې روانه وه . ځه د صحنې شاهد وم ، هغه څه چه مې ولیدل د الفت صاحب ئې ښه بیانوي :                                                                   نه ومه خبر پرده مې لږ غوندې چه جګه کړه         ندي د ویلو هغه څه چه ما لیدلي دي                                                               

 د امریکې استخباراتي جهاز ، چه د احزابو اصلي ولی نعمت ووه ، په مهارت سره ئې افغاني جهاد مهار کړ او خپلو ګټو خوا ته ئې وزغلاوه . امریکا د سلهاوو زرو پاکو شهیدانو په وینو ابر قدرتۍ ته ورسېده ، خو ملت برباد شو . اوس همدغه د احزابو رئیسان د امریکائي جنرالانو سره د پغمان په هسکو څوکو کښې مرکې کوې – څو چه د کابل کثیفه هوا هغوی ته ضرر ونرسوي – او په ډیره بیشرمۍ او غرور ویاړي چه د دوی د جهادي قیادت په برکت دا وطن آزاد شوی ، خو بصیرت ورسره نشته چه د خدای معجزي ته وګوري : چه د دوی د ناکردو سره سره روسان په شا لاړل ځکه چه الله سبحانه و تعالی غیرت او عزت د دغه ملت د خټې صبغة ګرځولې او د ملت زړه ئې جهاد ته مسخر کړی چه په اوسنۍ عصر کښې ئې هم انګریز ، هم روس ، او هم پياوړی ناټو حلف ئې هک پک ، حیران ، او لالهان کړی .جهاد د کمونیستانو په مقابله کښې د ټول ملت په ګډون ځکه خوندی وه چه ملت پوهیده چه اسلامي بنسټ نړول د کمونیستانو اصلي هدف وه . د ملت قیام د احزابو د قیادت له برکته نه وه ، بلکه احزاب د جهاد په جریان کښې یو خڼډ ووه . د احزابو مشران تر اوسه ندي پوه شوي چه څرنګه چه د (احزابو)کلمه په قرآن کښې مردوده او منفوره ده ، د دوی ناکردې ملت مجبوره کړه چه په دوو جبهو کښې قربانۍ ورکړي :د دوی د ورور وژنې په جنګونو کښې او د روس سره د مقابلې دپاره ، او دا ټول د «علماوو» په حضور کښې وشول . او اوس هم هماغه علما د امپریالیستانو په ګټه خطبې ورکوی . خو افغان ملت په ډېرو خطرناکو مرحلو کښې بې رهبره او حتی د «رهبر»د غدر او خیانت سره سره د دښمن په مقابله کښې درېدلی .د احزابو د کرغیړن قیادت په نتیجه کښې د بین الافغاني مقتولانو شمیر تر هغو چه د روسانو په مقابله کښې شهیدان شول څو چنده ووه . د دوی په غیاب کښې به د دې جهاد مزل لنډ وای ، او تر ټولو مهم ، وطن به ازاد وای .                                             اوس هم د دې په ځای چه د امریکې په مرئیتوب اعتراف وکړي ، د امریکې په لمسون د ډیموکراسۍ په ډول ګډېږې – حکومت چلوی – څو چه امریکا متهمه نشي چه د افغانستان څخه ئې مستعمره جوړه کړې .                     ګوډاګیان د مخدراتو په پیسو په ملت باندې خپله خاني چلوی ، اما د ملت حال هغه پښتو متل بیانوي چه وائي : کابل ته لاړو عیشونه مو وکړل ، خان به خټکي خوړل مونږ به پوټکي.                                                              نه به سیخ سوزي او نه کباب ــ ګوډاګیان به خانان وي ، امریکایان ، باداران .                                                                                                                              عزت ، شهامت ، او کرامت ، به پخوانۍ زړې قصې وې ، او افغانستان لکه المان او جاپان د امریکې شهوترانو عسکرو ته به خپله خاوره کښې ځای ورکوی او امریکې ته به مطیع وي .  قیمتي معدنونه به ئې د امرېکې تخنیکي اوحربي قدرت خوندی ساتي او افغانان به مخدراتو کښې ځان ته تسلی ورکوي . دوی سره به دا توان نوي چه لکه المان او جاپان ځان سمبال کړي ، د دوی حال به د فلپین حال وی : او افغاني میرمنې به نورو هیوادو کښې کار کوی څو چه وړو ته قوت لا یموت پيدا کړي . د ذلت کاروانونه ، چه د جبر په سفر بهر ته روان دي ، هغه کاروانونه ندی چه د مستو اوښانو زنګ ، او د شنو او سرو جامو منظر ئې د طبیعت ښکلا سره سیالي کاوه ، او له کرمه ئې معیشت کاوه : ډیر په بحر کښې ډوبېږي یا د پردو په جیل کښې شپې تیروي . ډېرېمیرمنېدځانپهخرڅولوژوندۍدي او ځینې انتحار کوی . د یو افغاني سفارت د خبر په اساس پنځو زرو نه زیاتې ځوانې ښځې په یوه خلیجي هیواد کښې د قيد تر تهدیدلاندې دي .
د دغو پلمو په نتیجه کښې دا دی د څلورومیلیونونهپورته (۱۳٫۳۴٪افغانان)پهمخدراتواختهدي چه په نړۍ کښې څاری نلري ؛دوزګاروافغانانوشمیرپهسلوکښېشپیتواواویاووتهرسیږي ؛ د رشوت تله تر ټولو درنه ده او د ګوډاګیو بیروکراسي یواځې د رشوت په غوړو څرخي ؛او بېامني  ژوندپههرهلحظهکښېپهخطرکښېاچولی .په افغاني ناموس باندې تیری ، د قرآن سیزل ، په مړو باندې متیازې ، او د کابل د سیند نه ډېران جوړول ، د مخدراتو  معتادانو ته پکښې پناه ورکول ، او وطن ته راستون شوي افغانان ، په ژمي او اوړي کښې ، په خیمو کښې ساتل ، او نور … هغه ناکردې دي چه د افغان عزت  پکښې نابود دی خو د استعمار تنده پرې ماته ده .                                                    او مسئول هغه افغانان دي چه د «سپټمبر ۱۱مه» پلمه ئې منلې او د امريکې راتګ ته ئې هرکلی ویلی . د «باب وودوارد» د کتاب په استناد ، د (جورج ټینټ)د امریکې استخباراتيرئيسدتوصيېپهاساسحامدکرزي ته د افغانستان واک وروسپارل شو  

 ‪       [Bob Woodward, Bush at War, Page 248]  ، اودهمدغهکتابپهاستناد ۸۵ملیونهډالره د تحالف شمال مشرانو ته ، او   عبدالرسول سیاف ته ، ورکړې شوې چه دامریکېاستعمار ته هرکلی ووایي.  پخوانیپادشاه راوستل شو څو چه د خلکو تائید ګوډاګي حکومت ته جلب کړي . حال دا چه د ډیر مهم هرکلي کوونکي موقف بدل شوی : کرزي د ریاست په موده کښې آماده وه چه امريکایانو سره د ابدي مرئیتوب سند لاسلیک کړي او وئې ویل «اګه به نفع ما باشه چرا نمیکنیم»خو د ریاست په ختمېدو سره ئې ورسره شدید مخالفت وکړ چه د مجددي د غضب سبب شو . د دون همتۍ اصلي تعبیر خوشحال بابا کړی او علامه اقبال ئې د شعر په ژبه کوي

 با یراق و ساز و با انبار در
أشترې یابد اګر افغان خر

همت دونش ازان انبــار در
 میشود راضـي با زنګ شتر 

ادامه مطلب در اینجا