آرشیف

دلم از خود نمای هـــــای مــــــردم پخته گــــــردیداست
زدین ملت مـــــذهب قسم بیگــــانه گــــــــــــــردید است
نمی خــــــــواهـــــــــــم روم درمسجد ارم بجا مـــذ هب
زپــــر گفتن در منبر عمل نا کـــــــــــــرده گــردیداست
نبینم هیچ مسلما نی کند از صدق دل طــــــــــــا عــــت
کــــه تن در مسجد فکـرش بسوی خانــــه گــــردید است
چــــو بینی ذاهــــدو شیخ امــــــــام پیشوار هـــــــــــم
زبهر نفس اماره چـــــو گـــــرگ در خلمه گردید است
نمــــــــــــاز روزه گــــــردیده خـــــــدایا رسم معمو لی
بـــــرای دید بـــــــاز دید ها که مسجد خانه گردید است
کند واعظ وعظ در منبر محراب مکــــن بـــــــــــــــاور
کــــه از منبر بیرون ایـــــد رهی میخانه گـــردید است
فــــرو ختن دین ومـــــذهب را رها کـــــردند اسلام را
عزیزان هوشیار باشید که دین یک بهانه گـــردید است
عجب دین عجب مذهب عجب رســـــــــــــم عجب آین
حرام از بهریشان مشروع به ما نا مشروع گردید است
ببین ذاهد زبهر ذهـــــــــــد چه جامه را بتن کـــــــــرده
چو صیاد بهر صید خویش که خم در سجده گردید است
بــــرو علوی تو کـــــم کن گوش  حرف شیخ و ملا را
گـــــــــــــریزان شو زپیش شان همه دیوانه گردید است