آرشیف

چه تدبیر ای مسلمانا کـــــــــه من خــودرا نمی دانم
که کفرم یــــا فـــــــــــــــرنگم یا جهودم یـــا مسلمانم
نمی دانم نمـــــاز خـــــود نمی دانم نیـــــــــاز خود
در این وادی بی پایان به حـــــــــــال خویش حیرانم
بـــــــرفت این عمر فانی نـــــــــدارم نیک افعـــا لی
خـــــدایا چـــاره ام راکــــن زه افعالم پیشی مـــــــانم
وجــــــــودم کشتی بشکسته در کــــام طوفــــان است
دلم در بحر غم غرق است از عــــــــالم گـــــریزانم
نمی دانم شبو روز نه جای خـــــــــــورد خـــوابم را
اسیر چرخ خون خوارم خــــدایا چیست درمــــــــانم
چــــو نخل بی ثمر گشتم کسی نــــــــــــاید بسوی من
به جـــــز اتش بود یارم که سوزاند به دیکــــــــدا نم
گل بودم به گلزار وطن با رنگ بـــــوی خــــــــــوش
گـــیای ارزه کشتم کشید ازبـــــــاغ بـــــــــــاغبــــانم
زدست نــــــــاکسان بنشسته ام در گــــــــــــوشه تنها
چو شمع ســـــــوختم پی تحصیل زه تحصلم پیشیمانم
نمی بینم کسی را تــــــــــــا که راز دل گــــــویم با او
اگـــــــــر گـــــــــویم به هر ناکس کجا شد عهد پیمانم
زبـسکـه شکـوه دارد ایـن دل حـسـرت کـشــی عـلوی
اگــر گـــویـــم بــه هــم پـاشـد ســنــگ از اه افـــغـانـم